شروع معاینه با مشاهده است.  توجه به سرنخ های کوچک و رفتارها راهنمای انجام معاینه است.   مشاهده شامل مشاهده خلق  ،علائم درد یا ناراحتی، نقایص عملکردی یا شواهد بیمار نمایی است.  ستون فقرات باید بطور اختصاصی برای اسکولیوز، کیفوز و لوردوز مشاهد شود.  اندام ها باید جهت قطر و اندازه معاینه شوند.  در فردی که قطع عضو دارد به سطح آن، طول و شکل اندام باقیمانده باید توجه شود.  براساس وضعیت بالینی، مهم است که آتروفی عضلانی، توده ها، ادم، اسکارها و فاسیکولاسیون بررسی شود.  مفصل ها باید جهت قرارگیری غیرطبیعی، تورم، پری و قرمزی بررسی شود.

این یافته های جداگانه می توانند در کنار هم روی شکل حرکت کلی اثر بگذارند که روی زنجیره حرکتی اثرگذار است.  اصطلاح زنجیره حرکتی این مفهوم را می رساند که مفاصل بدن انسان جدا از هم نیستند بلکه بصورت یک مجموعه به هم مرتبط هستند.  حرکت یک مفصل همیشه همراه با حرکت در مفصل های مجاور و نیز دور است که منجر به الگوهای متقارن می شود که آن نیز منجر به پاتولوژی در محلهای غیرمربوط بطور مشابه می شود.  این حالت بخصوص در زمانی که اندام انتهایی ثابت است دیده می شود.  به عنوان مثال عضلات همسترینگ خیلی سفت باعث کاهش  لوردوز کمری می شود که منجر به افزایش خطر درد کمر می شود.  مهم است که این مفهوم در تمام ارزیابی های عضلانی اسکلتی قرار بگیرد.

لمس جهت تایید تشخیص اولیه براساس مشاهده استفاده می شود که کمک به تعیین محل ساختاری درد استخوانی یا بافت نرم و تعیین محل نقاط حساس عضله،  نقاط ماشه ای یا اسپاسم و درد ارجاعی می کند.  مفاصل و عضلات جهت تورم، گرمی، توده ها، باندهای سفت، تون و کریپتاسیون ارزیابی می شوند.  معمولاً تون عضلانی در حین ارزیابی دامنه حرکتی تعیین می شود. مهم است که اندامها و جمجمه برای شواهد شکستگی در بیماری با تغییر وضعیت ذهنی بعد از افتادن یا تروما لمس شوند.