اختلال عملکرد عصب اولنار

توجه: استفاده از این مطلب و سایر مطالب وبلاگ طب فیزیکی و توانبخشی فقط با ذکر منبع و لینک فعال مطلب مجاز می باشد.

اختلال عصب اولنار در آرنج منجر به گزگز، کاهش حس و درد انگشت کوچک در کناره ی داخلی دست می شود. ممکن است درد در حدود آرنج نیز اتفاق بیفتد. نشانه ها اغلب با خم کردن آرنج(تا کردن آرنج) و استفاده از بازو تشدید می شوند. ممکن است معاینه کاهش حس سطح داخلی دست و ضعف دورکننده ی شست، لاغر شدن عضلات داخلی دست را نشان دهد. ضایعه ممکن است ناشی از فشار خارجی، گیرافتادن عصب در تونل کوبیتال یا مشکل انحراف آرنج باشد که منجر به آسیب کششی مزمن عصب می گردد. نوار عصب و عضله که معمولا توسط متخصص طب فیزیکی انجام می شود می توانند در تعیین محل ضایعه مفید واقع شوند.

اجتناب از فشار بر عصب یا خم و راست کردن مکرر ساعد و در برخی موارد اسپلینت کردن آرنج در حالت باز، گاهی برای متوقف ساختن پیشرفت و برطرف کردن نشانه ها مفید واقع می شود. رفع فشار از طریق جراحی یا انتقال محل عصب اولنا به سطح داخل بازو نیز می تواند مفید باشد، روش درمان بستگی به شدت ضایعه و علل آن و همچنین مدت وجود نشانه ها دارد.

ممکن است آسیب عصب اولنار در مچ یاکف دست و به علت آسیب مکرر، التهاب مفصلی، فشار ناشی از کیست ها یا در اثر تومورهای خوش خیم اتفاق بیفتد. گرفتاری شاخه های عمیق انتهایی در کف دست منجر به اختلال حرکتی در عضلات دست که با عصب اولنار کنترل می شوند می گردد، اختلال حسی وجود ندارد. ضایعات مچ که خود عصب اولنا یا شاخه های سطحی و عمیق آن را گرفتار می کنند، هر دو تغییرات حسی و حرکتی را در دست ایجاد می کنند. حس سطح پشت دست گرفتار نمی شود، زیرا شاخه های جلدی این ناحیه ی قبل از رسیدن به مچ از عصب جدا می شوند. درمان جراحی جهت برداشتن فشار ناشی از گانگلیون یا تومور خوش خیم ضروری است.

گیر افتادگی عصب اولنار چیست

عصب اولنار یکی از اعصاب اصلی دست است و گیر افتادن آن بسیار شایع است اما با توجه به آشنایی کمتر با این عصب٬ درگیری آن کمتر مورد توجه قرار می گیرد. استفاده نادرست از یارانه یا موبایل یکی از علل آسیب این عصب است. درگیری این عصب بصورت خواب رفتگی و گزگز انگشت کوچک و نیمی از انگشت حلقه خود را نشان می دهد. در موارد شدید بصورت لاغر شدن بعضی از عضلات دست دیده می شود. در پستهای بعدی وبلاگ به علایم٬ درمان و توانبخشی آسیب این عصب می پردازیم.

آسیب کم عصب اولنار تقریبابرای همه اتفاق افتاده. وقتی آرنج ما به جایی برخورد می کند و احساس برق گرفتگی و درد شدید می کنیم در حقیقت عصب اولنار آسیب دیده است.

گیر افتادگی این عصب شایع است و عدم درمان به موقع می تواند باعث آسیب غیر قابل برگشت عصب شود.

آسیب مستقیم به عصب مثلا هنگام زمین خوردن می تواند باعث آسیب عصب اولنار شود.

عصب اولنار در برخی افراد بخوبی در جای خود قرار نمی گیرد. در واقع عصب دچار دررفتگی است. این پدیده شایع است و اکثرا دوطرفه است.

گاهی آرتروز مفصل آرنج باعث فشار آوردن برجستگی کوچک استخوانی بر روی عصب می شود.

در برخی افراد در داخل آرنج یک عضله اضافه و جود دارد که با کار زیاد بخصوص چکش زدن، صخره نوردی و یا وزنه زدن این عضله بزرگ می شود و به عصب فشار وارد می کند.

عواملی که زمینه ساز این بیماری است:

تکیه کردن بر آرنج هنگام تماشای تلویزیون یا رانندگی یا کار با کامپیوتر

خوابیدن در حالی که دستها به داخل سینه خم شده اند.

ورزش سنگین بخصوص تقویت پشت بازو

صحبت طولانی با تلفن در حالی که آرنج خم شده است.

شکستگی قدیمی آرنج

وجود کیست در مفصل آرنج اگر به عصب فشار وارد کند.

علایم گیر افتادن عصب اولنار

خواب رفتگی در انگشت کوچک و نیمی از انگشت حلقه

ضعف دست

درد داخل آرنج که به دست یا داخل بازو تیر می کشد.

اشکال در انجام حرکات ظریف دست

علایم با خواب و خم شدن آرنج بدتر می شوند.

در موارد شدید ضعف و لاغری دست و افتادن اجسام از دست. در هنگام وارد کردن دست در جیب انگشت کوچک گیر می کند. تشخیص و تعیین شدت این بیماری علاوه بر شرح حال و معاینه توسط نوار عصب و عضله انجام می شود.

تشخیص گیر افتادگی عصب اولنار در آرنج

ایجاد علایم با خم کردن آرنج

ضعف عضلات دست

با ضربه روی عصب بیمار در دست گزگز و درد احساس می کند

اگر علایم با مقاومت دربرابر باز کردن آرنج بدتر شود احتمال وجود عضله اضافه در آرنج بیشتر است.

با وارد کردن دست در جیب، انگشت کوچک به لبه جیب گیر می کند

دقیق ترین روش تشخیص گیر افتادگی عصب اولنار انجام نوار عصب و عضله است. انجام سونوگرافی عصب توسط برخی از متخصصین طب فیزیکی و توانبخشی انجام می شود و برای تشخیص گیر افتادگی عصب بسیار کمک کننده است. ما برای تشخیص از هر دو روش استفاده می کنیم.

درمانهای طب فیزیکی در آسیب عصب اولنار در آرنج

درمان پس از تشخیص بیماری داده می شود. با نوار عصب شدت درگیری عصبی مشخص می شود و برنامه درمانی مشخص تر می گردد.

کشش عضلات قدام آرنج

استفاده از چسبهای خاص در ناحیه آرنج

استفاده از روشهای حرکت دادن عصب که در کلینیک توانبخشی دست انجام می شود

در موارد حاد از ورزش در حالی که شانه از سمت پهلو از بدن دور می شود خودداری گردد

از خم شدن آرنج و حرکات تکراری خم وراست شدن آرنج خودداری شود.

از تکیه دادن به آرنج خودداری شود

استفاده از آرنج بند که از خم شدن آرنج بخصوص حین خواب جلوگیری می کند. می توان از یک حوله که دور آرنج بسته شده است.

در طی روزازنوعی از آرنج بند که باعث می شود به عصب فشار وارد نشود استفاده می کنیم

برای کنترل علایم بیمار می توان از داروهای درد عصب استفاده نمود. مصرف سیگار، قهوه غلیظ و چای سنگین برای بهبود عصب مضر است.

فیزیوتراپی التهاب عصب اولنار: استفاده از لیزر تا حدی باعث کاهش التهاب عصب و کاهش درد بیمار می گردد. اما توصیه های بعمل آمده باید حتما انجام شود.

در موارد شدید درمان جراحی لازم است.

مطالب مرتبط

• اختلال عملکرد عصب اولنار
• اختلالات بازو و دست در نوازندگان

درد تیر کشنده ریشه عصبی ( رادیکولر)

دردی که بعلت درگیری یک ریشه عصبی باشد درد رادیکولار یا رادیکولوپاتی نامیده می شود.

درد رادیکولر به منطقه فعالیت یک یا چند ریشه ی عصب محدود بوده، درد اغلب با سرفه، عطسه و سایر مانورهایی که موجب افزایش فشار داخل نخاع می شوند، تشدید می گردد. همچنین مانورهایی که عصب مبتلا را تحت کشش قرار دهد، موجب تشدید درد می شوند. بالا بردن پا توسط معاینه کننده منجر به کشش ریشه های ساکرال و کمری تحتانی می شود، این حالت در اثر خم کردن گردن توسط معاینه کننده نیز ایجاد می شود. حرکات ستون فقرات که موجب تنگی سوراخ بین مهره ای می شود، درد ریشه ای را تشدید می کند. خم کردن گردن به سمت عقب یا خم شدن سر به سمت مبتلا، ممکن است نشانه های تحریک ریشه ای گردنی را تشدید کند. علاوه بر درد، ضایعات ریشه می توانند موجب گزگز و یا بی حسی در انتشار درماتومی (منطقه عصبدهی ریشه) شوند؛ همچنین برحسب سطح ابتلاء می توانند ضعف و تغییرات رفلکس را موجب شوند. بر حسب مشکل ایجاد کننده رادیکولوپاتی درمان متفاوت است. مثلا یک دیسک می تواند رادیکولوپاتی ایجاد کند. در مواردی فشار ضایعه تومری می تواند عامل رادیکولوپاتی باشد و درمان در این موارد متفاوت است. در رادیکولوپاتی بعلت دیسک، روش های مفید درمانی شامل بی حرکتی، درمانهای طب فیزیکی ،داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی یا سایر آنالژیک ها و بندرت رفع فشار به طریق جراحی است.

آدرس کلینیک طب فیزیکی دکتر غلامرضا رئیسی و دكتر طناز احدي: تهران، شریعتی روبروی پارک شریعتی(کوروش). نبش کوچه پیروز. ساختمان شریعتی. طبقه اول واحد 10 تلفن [phone]
مرکز نوار عصب و عضله 22882831 و 09198045447

فلج صورت در کودکان

فلج اکتسابی صورت محیطی در کودکان

فلج بل علت اصلی فلج حاد محیطی حاد صورت در کودکان است (حدود 40 تا 50 درصد)، اما 2 تا 4 برابر کمتر از بزرگسالان است. بروز سالانه آن در حدود 6 مورد در هر 100000 در سنین 1-15 سال است، اما در یک مطالعه اپیدمیولوژیک بزرگ مبتنی بر جمعیت، 18.8 مورد در هر 100000 نفر در سال که با افزایش سن افزایش می یابد گزارش شده است . هیچ کارآزمایی بزرگ تصادفی‌سازی و کنترل‌شده درمان فلج بل بر روی تأثیر کورتیکواستروئیدها و/یا ضد ویروس‌ها در جمعیت کودکان وجود ندارد. عواملی که می توانند باعث فلج محیطی در کودکان شوند، شبیه عواملی است که در بزرگسالان وجود دارد. علل عفونی ناشی از اوتیت میانی و بیماری لایم (به ویژه در مناطق آندمیک بورلیا) در کودکان بیشتر از بزرگسالان است. سایر علل عفونی در کودکان (و همچنین بزرگسالان، عبارتند از: هرپس زوستر (سندرم رامسی هانت)، ویروس اپشتین بار، سیتومگالوویروس، آدنوویروس، سرخجه، اوریون، HIV، هموفیلوس آنفولانزا، مایکوپلاسما پنومونیه، ، سل و جذام. سیفلیس. بیماری کاوازاکی (سندرم غدد لنفاوی پوستی-مخاطی) یک بیماری حاد واسکولیتی سیستمیک نادر است که عمدتاً کودکان زیر پنج سال را تحت تأثیر قرار می دهد و ممکن است با فلج محیطی صورت همراه باشد. ارتباط بین فشار خون شدید و فلج صورت محیطی عمدتاً در کودکان توصیف شده است. فلج صورت می تواند در آسیب سر همراه با شکستگی استخوان تمپورال، آسیب گونه، جراحی پاروتید و گوش، و در جراحی شوانوم دهلیزی برای نوروفیبروماتوز نوع 2 رخ دهد. کلستئاتوم گوش نیز ممکن است باعث فلج صورت محیطی در کودکان شود. تومورها و اختلال خونی به عنوان علت عبارتند از رابدومیوسارکوم استخوان تمپورال، هیستوسیتوز سلول لانگرهانس، شوانوم دهلیزی و صورت، تومور پاروتید، لوسمی و هموفیلی. پیشرفت آهسته (بیش از هفته ها) پس از شروع فلج یا عدم بهبودی پس از 3 ماه نشان دهنده یک علت نئوپلاستیک یا عصبی است. فلج مکرر صورت ممکن است به فلج بل یا سندرم ملکرسون-روزنتال (ادم دهانی مکرر یا مداوم، زبان شیار دار و فلج عودکننده صورت محیطی) مرتبط باشد. فلج عود کننده متناوب به ندرت ثانویه به نئوپلاسم است، اما فلج عودکننده همان طرف نیاز به بررسی جامع تری دارد. فلج صورت دو طرفه اکتسابی ممکن است به دلیل بیماری عصبی مانند سندرم گیلن-باره، بورلیوز لایم، بیشتر عفونت های ویروسی و باکتریایی ذکر شده در بالا (از جمله مننژیت)، بیماری کاوازاکی و سارکوئیدوز باشد.

نقش درمان کورتیکواستروئیدی برای فلج بل در کودکان به دلیل عدم وجود کارآزمایی های کنترل شده نامشخص است. دستورالعمل‌های عمل بالینی آکادمی آمریکای گوش و حلق و بینی – بنیاد جراحی سر و گردن از سال 2013 اشاره می‌کند که علیرغم عدم وجود کارآزمایی‌های باکیفیت در حمایت از مصرف کورتیکواستروئید در کودکان، و با توجه به روند بیماری مشابه و نسبت سود به ضرر فلج بل در بزرگسالان و کودکان، کورتیکواستروئیدها ممکن است در بیماران اطفال با مشورت والدین برای همفکری در تصمیم گیری در نظر گرفته شوند . پردنیزولون ممکن است در دوزهای 1 میلی گرم بر کیلوگرم (حداکثر 60 میلی گرم در روز) در روز به مدت 7 روز با کاهش در روزهای بعد، در عرض یک هفته پس از شروع (در حالت ایده آل 72 ساعت) تجویز شود . هیچ مدرکی مبنی بر استفاده از درمان ضد ویروسی به تنهایی وجود ندارد، اما افزودن داروهای ضد ویروسی به پردنیزولون (به ویژه در فلج شدید) به عنوان درمان در کودکان مبتلا به فلج بل پیشنهاد شده است. همانطور که برای بزرگسالان، محافظت از چشم برای جلوگیری از زخم قرنیه در کودکان مبتلا به فلج صورت محیطی مهم است.

کلینیک طب فیزیکی و فیزیوتراپی پروفسور رئیسی و پروفسور احدي:

تهران، شریعتی بالاتر از سید خندان نرسیده به همت روبروی پارک شریعتی(کوروش). نبش کوچه پیروز. ساختمان شریعتی. طبقه اول واحد 10 تلفن [phone] مرکز نوار عصب و عضله 22882831 و 09198045447

درمان فلج بلز

کورتیکواستروئید خوراکی:

در کارآزمایی بالینی ، شواهدی مبنی بر اثربخشی درمان با کورتیکواستروئید خوراکی (در مقایسه با بدون پردنیزولون) در 72 ساعت پس از شروع فلج نشان داده شده است. در مطالعه توسط سالیوان و همکاران ، درمان اولیه با پردنیزولون 25 میلی گرم دو بار در روز به مدت 10 روز به طور قابل توجهی شانس بهبودی کامل را در 3 و 9 ماه در بیمار مبتلا به فلج بلز افزایش داد. در کارآزمایی انگستروم و همکاران ، بیمارانی که 60 میلی گرم پردنیزولون در روز به مدت 5 روز دریافت کردند و سپس به 10 میلی گرم در روز کاهش یافت (کل زمان درمان 10 روز) زمان قابل توجهی کوتاه تری برای بهبودی کامل داشتند و نرخ بهبودی قابل توجهی در 3 سال داشتند. ، یک دوره 10 روزه پردنیزولون 50 میلی‌گرم به مدت 10 روز یا پردنیزون 60 میلی گرم به مدت 5 روز با کاهش 5 روزه که طی 72 ساعت از شروع علائم شروع می شود توصیه می شود. اثربخشی کورتیکواستروئیدها همچنین در پایگاه داده‌های مرورهای سیستماتیک کاکرین منتشر شده در سال 2016 بیان شد که در آن نویسندگان به این نتیجه رسیدند که شواهد با کیفیت متوسط ​​تا بالا از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌شده کنترل‌شده، مزایای قابل‌توجهی را از درمان فلج بل با کورتیکواستروئیدها نشان می‌دهد . مزایای درمان کورتیکواستروئیدی برای فلج بل پس از 72 ساعت کمتر مشخص است زیرا مطالعات درجه یک با شروع درمان پس از این زمان وجود ندارد . ورابک در دستورالعمل‌های خود بر اساس ترکیبی از داده‌ها و مکانیسم عمل نظری بحث می‌کند که پیش‌آگهی برای مبتلایان به فلج کامل (در مقایسه با ناقص) بسیار ضعیف‌تر است و حتی اگر درمان بیش از 1 هفته به تعویق بیفتد، بهتر است درمان شروع ‌شود. پس از 2 هفته از شروع، بعید است که هیچ درمانی بر بهبودی تأثیر بگذارد .

آسیکلوویر و والاسیکلوویر

این نظریه که فلج بل به عفونت ویروسی تبخال مربوط می شود، منجر به آزمایشات درمانی متعددی بر روی تأثیر داروهای ضد ویروسی شده است که آسیکلوویر و والاسیکلوویر بیشتر مورد مطالعه قرار گرفته اند. از جمله مطالعات کلاس I فوق الذکر درمان ضد ویروسی همراه با کورتیکواستروئیدها در دو کارآزمایی کلاس I توسط سالیوان و همکاران و انگستروم و همکاران مورد مطالعه قرار گرفت و ثابت نشد که افزودن داروهای ضد ویروسی به کورتیکواستروئیدها برای فلج بل مفید است. چندین مطالعه فلج بل ، بهبودهای جزئی را در بازیابی عصب صورت با افزودن داروهای ضد ویروسی به کورتیکواستروئیدها گزارش کرده‌اند، بنابراین نمی‌توان یک مزیت کوچک با درمان ترکیبی را رد کرد . آکادمی آمریکای گوش و حلق و بینی – بنیاد جراحی سر و گردن که در سال به این نتیجه رسید که اگر در 72 ساعت پس از شروع فلج درمان شوند، ممکن است به بیماران درمان ترکیبی پیشنهاد شود، که نقش بزرگی در تصمیم‌گیری مشترک دارد. . گاگیور و همکاران [19] در پایگاه داده‌های مرورهای سیستماتیک کاکرین که در سال 2015 منتشر شد به این نتیجه رسیدند که شواهد با کیفیت پایین از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده، مزایای ترکیب ضدویروس‌ها با کورتیکواستروئیدها را در مقایسه با کورتیکواستروئیدها به تنهایی برای درمان فلج بل در درجات مختلف نشان می‌دهد. شدت اگر به بیمار درمان ترکیبی داده شود، والاسیکلوویر ضد ویروسی خوراکی 1000 میلی گرم 3 بار در روز به مدت 7 روز می تواند توصیه شود. به طور کلی، فلج خفیف و علائم بهبود در 2 هفته اول نشان دهنده زمان کوتاه تری برای بهبودی است. بیمارانی که پس از 8 هفته بهبودی ضعیفی دارند، در معرض ریسک بالایی برای باقی ماندن علایم هستند. بهبودی معمولاً پس از 9 یا 12 ماه به حداکثر خود رسیده است. در موارد شدید، سینکینز پس از تقریباً 3-4 ماه ایجاد می شود و ممکن است تا 12 ماه پس از شروع فلج بدتر شود . فلج بلز مکرر یا عود فلج بلز، در همان طرف یا طرف مقابل، در حدود 7 درصد موارد رخ می دهد. حدود 70 درصد از بیماران مبتلا به فلج بل در عرض 6 ماه بدون درمان به طور کامل بهبود می یابند . بقیه دچار عوارضی خواهند شد که شامل فلج باقیمانده، انقباض عضلانیو سینکینز است.

قطره های چشمی

به دلیل بسته شدن ناکافی چشم و/یا کاهش اشک در اکثر بیماران فلج بل، باید مراقبت موضعی چشم برای محافظت از قرنیه نسبت به خشکی و خراش در اسرع وقت آغاز شود: قطره های چشمی روان کننده حداقل 6 تا 8 بار در روز، بستن مکرر چشم با پلک بالایی توسط انگشت بیمار و عینک هایی که بخوبی به صورت بچسبند(عینک های آفتابی یا ورزشی) در روز، پماد چشمی در شب، چسب زدن گوشه پلک ، بستن چشم با گاز استریل باید جدی گرفته شود . در صورت بروز علائم چشمی مانند درد، سوزش یا خارش، بیمار باید سریعاً به متخصص چشم ارجاع داده شود. بیماران چشمشان بخوبی بشته نمی شوند و این حالت مداوم باشدنیز باید ارزیابی چشمی توسط چشم پزشک داشته باشند.

جراحی

تأثیر جراحی در مراحل اولیه برای درمان فلج بل هنوز ثابت نشده است و مقالات هیچ توصیه روشنی ارائه نمی دهد. از آنجایی که تصور می شود آسیب اولیه فقط در بخش مه آ/لابیرنتی عصب صورت قرار دارد، رفع فشار ترانس ماستوئید عصب صورت کافی نیست. کاهش فشار حفره میانی، از جمله قسمت مه آ، در بیمارانی که فلج شدید تشخیص داده شده است (نمره VI هاوس-براکمن، الکترونوروگرافی بیش از 90% دژنراسیون عصبی، و عدم پاسخ در الکترومیوگرافی) و در عرض 2 هفته پس از شروع جراحی،. در مقایسه با درمان کورتیکواستروئیدی برای بهبود گزارش شده است. پایگاه داده‌های مرورهای سیستماتیک کاکرین که در سال 2013 توسط مک آلیستر و همکارانش منتشر شد، به این نتیجه رسید که تنها شواهد با کیفیت بسیار پایین از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده به دست آمده است و این برای تصمیم‌گیری درباره مفید یا مضر بودن مداخله جراحی در مدیریت فلج بل کافی نیست .دستورالعمل‌های آکادمی آمریکای گوش و حلق و بینی جراحی سر و گردن از سال 2013 بیان می‌کند که داده‌های محدودی از جراحی بخش عصب صورت در قسمت مه آ در بیماران مبتلا به فلج کامل و نشان دادن قطع عصب شدید در آزمایش الکترودیاگنوستیک در عرض 2 هفته پشتیبانی می‌کند. همچنین در مورد هزینه های قابل توجه و خطرات نادر اما جدی (از جمله تشنج، کاهش شنوایی یک طرفه، نشت مایع مغزی نخاعی و آسیب به عصب صورت) با این نوع جراحی را یاداوری کرده است. این موضوع هنوز بحث برانگیز است و در نتیجه گیری آنها، و نمی تواند هیچ توصیه ای در مورد رفع فشار جراحی برای فلج بلز ارائه دهد.

طب سوزنی

طب سوزنی با وارد کردن سوزن به تنهایی یا همراه با داروها یک روش درمانی است که برای فلج بل استفاده می شود. اما هنوز اثر درمانی آن بخوبی ثابت نشده است. به طور خلاصه، توصیه های مبتنی بر شواهد برای طب سوزنی برای درمان فلج بل در حال حاضر وجود ندارد.

توانبخشی

اساس درمان در فلج بلز طول کشیده؛ اقدامات توانبخشی است. انجام اشتباه درمانهای طب فیزیکی و توانبخشی می تواند باعث بدتر شدن علایم بیمار گردد. مثلا در حال حاضر استفاده از تحریکات الکتریکی در فلج صورت به استناد اکثر تحقیقات، ممنوع می باشد. اقدامات توانبخشی و بیوفیدبک در فلج صورت را در بخش دیگری توضیح داده ایم.

عواقب ناشی از فلج شدید بل عبارتند از: ضعف دائمی عضلات صورت، انقباض عضلات صورت و سینکینزیس. در مرحله حاد فلج شدید، صورت شل و با افتادگی گوشه دهان، نا مشخص شدن چین های نازولبیال و چشم گشاد با افتادگی پلک است. در مرحله بهبودی که بعد از 3 تا 6 ماه اتفاق می افتد، انقباض عضلات صورت همراه با کشیده شدن گوشه دهان (کوتاه شدن عضلات بالابر لب)، عمیق شدن چین نازولبیال و کوچکتر شدن یک چشم همراه با انقباض عضله چشمی ایجاد می شود. سینکینزیس، که 3 تا 6 ماه پس از شروع فلج ایجاد می شود، یک حرکت غیرارادی در یک ناحیه از صورت است که در حین حرکت عمدی در ناحیه دیگر صورت ایجاد می شود . تئوری غالب برای مکانیسم آن این است که آکسون های آسیب دیده تحت بازسازی نابجا قرار می گیرند که منجر به عصب دهی عضلات صورت غیر از ماهیچه های اولیه عصب دهی می شود . سینکینزیس خفیف در حدود 15 درصد و سینکینزی متوسط ​​تا شدید در حدود 7 درصد از بیماران فلج بل یک سال پس از شروع وجود دارد. شایع ترین و دردسرسازترین سینکینز عضلات چشم و لب را تحت تاثیر قرار می دهد.درمان فلج قدیمی صورت و توانبخشی سینکینزیس و درمان آن در بخش دیگری توضیح داده شده است.

کلینیک طب فیزیکی و فیزیوتراپی پروفسور رئیسی و پروفسور احدي:

تهران، شریعتی بالاتر از سید خندان نرسیده به همت روبروی پارک شریعتی(کوروش). نبش کوچه پیروز. ساختمان شریعتی. طبقه اول واحد 10 تلفن [phone] مرکز نوار عصب و عضله 22882831 و 09198045447