کلینیک طب فیزیکی دکتررئيسی و دکـتراحدی

مرکز تخصصی طب فیزیکی و توانبخشی.تشخیص، درمان مشکلات کف لگن، درد، فلج صورت، نوارعصب، فیزیوتراپی

دکتر غلامرضا رئیسی و دکتر طناز احدی

کلینیک طب فیزیکی دکتر غلامرضا رئیسی و دکتر طناز احدی

مرکز تخصصی طب فیزیکی و توانبخشی در تهران (شریعتی) — درمان‌های نوین، غیرجراحی و علمی برای دردها و اختلالات عصبی–عضلانی–اسکلتی.

آمادگی قبل از نوار عصب و عضله

قبل از انجام نوار عصب و عضله (الکترومیوگرافی)، رعایت چند نکته مهم است تا تست به بهترین شکل انجام شود و نتایج دقیق‌تری به دست آید:

  1. نوار عصب و عضله تست تشخیصی است و ممکن است مدت انجام آن طولانی شود. وقت خود را با توجه به این مورد تنظیم نمایید.
  2. تست عصب و عضله نوعی مشاوره است. حتما آخرین آزمایشات و عکسهای رادیولوژی و ام آر آی خود را همراه بیاورید.
  3. دوش گرفتن: قبل از انجام تست، حتی المکان دوش بگیرید تا پوست شما تمیز باشد. این کار به دقت تست کمک می‌کند.
  4. لباس راحت و آزاد: لباس‌های راحت و آزاد بپوشید که دسترسی به نواحی مورد بررسی را آسان کند.
  5. عدم استفاده از مرطوب‌کننده و لوسیون: از استفاده از مرطوب‌کننده، لوسیون بر روی پوست خود بخصوص در تست عصب صورت خودداری کنید. این مواد می‌توانند بر دقت تست تأثیر بگذارند.
  6. مشورت با پزشک درباره داروها: درخصوص استفاده از داروهای رقیق‌کننده خون با پزشک خود صحبت کنید. داروهای ضد انعقاد خون مانند وارفارین می‌توانند خطر خونریزی بعد از الکترومیوگرافی را افزایش دهند. مصرف داروهای خود را قطع نکنید.
  7. اطلاع پزشک از وضعیت سلامت: اگر از دستگاههایی نظیر ضربان‌ساز یا پیس میکر استفاده می‌کنید یا دچار اختلالات خونریزی دهنده مثل هموفیلی یا جراحی سرطان سینه هستید، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید. اگر مبتلا به بیماریهای واگیر دارمی باشید به پزشک خود اطلاع دهید.
  8. حذف لوازم جانبی: روشن بودن موبایل باعث ایجاد خلل در آزمایش خواهند شد
  9. برخلاف آزمایش خون ناشتا نباشید.
  10. اگر مایل به انجام تست توسط پزشک خانم هستید، سرکار خانم دکتر طناز احدی، استاد تمام طب فیزیکی و توانبخشی در ساعات خاصی با نوبت قبلی تست شما را انجام میدهند. قبلا به پذیرش اطلاع دهید.

شماره واتساپ مرکز نوار عصب و عضله 09198045447

نقش نوار عصب در تشخیص ضعف حرکتی

نقش نوار عصب در تشخیص ضعف حرکتی

مطالعات هدایت عصبی یا تست نوار عصب و عضله (NCS) نقش مهمی در تشخیص و درک مشکلات حرکتی دارند، به ویژه زمانی که این مشکلات مربوط به آسیب یا نقص عملکرد عصب باشند. در اینجا نقش‌های کلیدی NCS در ارزیابی ناهنجاری‌های حرکتی آمده است:

  1. تشخیص آسیب عصبی: NCS می‌تواند آسیب به اعصاب محیطی را با اندازه‌گیری سرعت و قدرت سیگنال‌های الکتریکی که از طریق اعصاب عبور می‌کنند، شناسایی کند. این امر در تشخیص شرایطی مانند نوروپاتی محیطی که می‌تواند باعث مشکلات حرکتی شود، مفید است.
  2. مشخص کردن محل مشکل: با تحریک اعصاب خاص و ضبط پاسخ‌های آنها، NCS می‌تواند محل آسیب عصبی را شناسایی کند. این امر برای تعیین اینکه مشکل حرکتی به دلیل مسائل عصبی در پاها، ستون فقرات یا مناطق دیگر است، ضروری است.
  3. ارزیابی شدت: NCS داده‌های عددی در مورد میزان آسیب عصبی فراهم می‌کند، که می‌تواند به ارزیابی شدت وضعیت و هدایت تصمیم‌گیری‌های درمانی کمک کند.
  4. پیگیری پیشرفت: NCS می‌تواند برای پیگیری پیشرفت شرایط مرتبط با عصب در طول زمان استفاده شود و به ارزیابی کارایی درمان‌ها و مداخلات کمک کند.
  5. هدایت درمان: نتایج NCS می‌تواند به هدایت گزینه‌های درمانی مانند اقدامات طب فیزیکی ، فیزیوتراپی، داروها یا مداخلات جراحی با ارائه اطلاعات دقیق در مورد نوع و میزان درگیری عصبی کمک کند.

آرتروز گردن

توجه: استفاده از این مطلب و سایر مطالب وبلاگ طب فیزیکی و توانبخشی فقط با ذکر منبع و لینک فعال مطلب مجاز می باشد

آرتروز گردن به درگیری مفاصل گردنی گفته می‌شود. در هر سطح از گردن پنج مفصل وجود دارد که شامل دیسک بین مهره‌ای، مفاصل زیگاپوفیزیال دو طرف و مفاصل لوشکا است. ابتدا کاهش آب دیسک اتفاق می‌افتد. کاهش آب دیسک باعث کاهش ارتفاع آن می‌شود و بنابراین فشار بیشتری به مفاصل زیگاپوفیزیال و مفاصل لوشکا در گردن وارد می‌شود. این امر شروع پدیده آرتروز را رقم می‌زند. در این حالت، استخوان‌های دور مفاصل زیگاپوفیزیال و لوشکا شروع به بزرگ‌تر شدن می‌کنند که به آن هیپرتروفی می‌گویند. سپس زاویه استخوان بیرونی می‌زنند که به آن استئوفیت می‌گویند. همچنین آسیب لایه خارجی دور دیسک اتفاق می‌افتد. کم شدن ارتفاع دیسک باعث چین خوردن لیگامانی می‌شود که در داخل کانال نخاعی قرار دارد و لیگامنتوم فلاوم نام دارد. این امر به نوبه خود باعث تنگی کانال نخاعی می‌شود. اما همه این تغییرات علامت‌دار نمی‌باشند.

اگر از افراد ۲۵ ساله عکس ساده بگیریم، در ۱۰ درصد علائم آرتروز دیده می‌شود. در چهل سالگی این درصد به ۳۵ درصد می‌رسد و در ۶۵ سالگی ۹۵ درصد افراد دچار آرتروز گردن می‌باشند. همان‌طور که گفته شد، تمام تغییرات آرتروز باعث درد نمی‌شوند اما آرتروز در گردن پدیده شایعی است. در سن ۶۵ سالگی حدود ۹۵ درصد افراد درد گردن را تجربه کرده‌اند. ۱۰ درصد افراد جامعه در طول دوره زندگی دچار درد شدید گردن می‌شوند.

علائم آرتروز گردن: علائم آرتروز گردن می‌تواند شامل درد، خشکی صبحگاهی، محدودیت حرکات مفصلی، و گاهی اوقات سردرد باشد. درد ممکن است به شانه‌ها و بازوها نیز انتشار یابد. در موارد شدیدتر، ممکن است ضعف عضلانی و بی‌حسی در دست‌ها و انگشتان نیز مشاهده شود. صداهای گردن بصورت خش خش می توانند مرتبط با آرتروز باشند

عوامل خطر: عوامل مختلفی می‌توانند خطر ابتلا به آرتروز گردن را افزایش دهند. این عوامل شامل سن، جنسیت (زنان بیشتر از مردان در معرض خطر هستند)، سابقه خانوادگی، آسیب‌های قبلی به گردن، و شغل‌هایی که نیاز به حرکات مکرر گردن دارند، و استفاده طولانی و مکرر از موبایل و کامپیوتر می‌باشند.

تشخیص: تشخیص آرتروز گردن معمولاً با استفاده از تاریخچه پزشکی، معاینه فیزیکی، و تصویربرداری مانند رادیوگرافی، MRI و CT اسکن انجام می‌شود. این روش‌ها به پزشک کمک می‌کنند تا تغییرات ساختاری در مفاصل گردن را مشاهده کند و شدت بیماری را تعیین کند. در صورت فار به اعصاب گردن، انجام نوار عصب و عضله به تشخیص محل وش دت درگیری عصب گردن کمک می کند.

درمان: درمان آرتروز گردن به شدت علائم و میزان تأثیر آن بر زندگی روزمره بستگی دارد. روش‌های درمانی شامل موارد زیر می‌باشند:

  1. داروها:
    • داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن می‌توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند.
    • داروهای مسکن مانند استامینوفن برای کاهش درد استفاده می‌شوند.
    • در موارد شدیدتر، ممکن است پزشک داروهای کورتیکواستروئیدی تجویز کند.
    • گاهی علایم اسپاسم یا فشار به عصب وجود دارد که داروهای خاص اسپاسم یا درگیری عصبی استفاده می شوند
  2. طب فیزیکی و فیزیوتراپی:
    • تمرینات تقویتی و کششی می‌توانند به بهبود انعطاف‌پذیری و تقویت عضلات گردن کمک کنند.
    • تکنیک‌های دستی مانند ماساژ و تراکشن نیز می‌توانند به کاهش درد و بهبود حرکت مفاصل کمک کنند.
    • انجام طب سوزنی در مواردی میتواند به کاهش درد کمک کند
    • استفاده از روشهایی مثل اولتراسوند و لیزر می تواند به ماهش درد و الهاب کمک کند
  3. تغییرات سبک زندگی:
    • حفظ وزن مناسب می‌تواند فشار بر روی مفاصل گردن را کاهش دهد.
    • اجتناب از حرکات تکراری و نادرست گردن می‌تواند به پیشگیری از تشدید علائم کمک کند.
    • استفاده از بالش مناسب و حفظ وضعیت صحیح بدن در هنگام خواب و نشستن نیز مهم است.
  4. درمان‌های مکمل:
    • استفاده از کایروپراکتیک و جا اندازی گردن همراه با خطراتی از جمله سکته مغزی است و اخیرا توصیه نمی شود.
  5. جراحی:
    • در موارد نادر و شدید که درمان‌های غیر جراحی مؤثر نباشند، ممکن است جراحی لازم باشد. جراحی‌هایی مانند فیوژن مهره‌ها و تعویض دیسک می‌توانند به بهبود عملکرد مفاصل گردن کمک کنند.

پیشگیری: پیشگیری از آرتروز گردن ممکن است به طور کامل ممکن نباشد، اما می‌توان با اتخاذ برخی اقدامات، خطر ابتلا به این بیماری را کاهش داد. این اقدامات شامل حفظ وزن مناسب، انجام تمرینات منظم و مناسب، اجتناب از حرکات تکراری و نادرست گردن، و استفاده از تجهیزات محافظتی در هنگام انجام فعالیت‌های ورزشی و شغلی می‌باشند.

نتیجه‌گیری: آرتروز گردن یک بیماری شایع است که می‌تواند تأثیر زیادی بر کیفیت زندگی افراد داشته باشد. با تشخیص زودهنگام و استفاده از روش‌های درمانی مناسب، می‌توان علائم این بیماری را کنترل کرد و از پیشرفت آن جلوگیری نمود. اگر شما یا کسی که می‌شناسید از علائم آرتروز گردن رنج می‌برید، مشاوره با پزشک متخصص طب فیزیکی و توانبخشی توصیه می‌شود.

سطح مطلب: عمومی، کارشناسی، تخصصی و فوق تخصصی

آدرس کلینیک طب فیزیکی و فیزیوتراپی، پرفسور رئیسی و پرفسور احدی: تهران، شریعتی بالاتر از سید خندان نرسیده به همت روبروی پارک شریعتی(کوروش). نبش کوچه پیروز. ساختمان شریعتی. طبقه اول واحد 10 تلفن 22882831
مرکز نوار عصب و عضله 22882831 و

پیام به واتساپ 09198045447

علل درد گردن

درد گردن ناراحتی شایعی است.

درد گردن میتواند ناشی از عملکرد نامناسب وخستگی عضلات گردن بعلت وضعیت وحالت نامناسب اندامها وبدن باشد.ورزشهای گردن

درد گردن می تواند بعلت قوز کردن وخم شدن بسمت میز کار یابدلیل خم شدن بسمت رایانه باشد.

فرسایش مهره های گردن (آرتروز گردن) وآرتریت(التهاب مفصلی) هم علت شایع درد گردن است.

درگیری دیسک بین مهره ای گردن و تنگی کانال گردن از سایر علل درد گردن می باشند

گاهی درد گردن علامت یک مسئله جدی است:

درصورتیکه درد گردن همراه با احساس کرختی وضعف، خواب رفتگی،گزگز در بازوهایا دست ها است هر چه زودتر به پزشک مراجعه کنید.همینطور اگر درد گردن به شانه یا به بازوها تیر میکشدحتمابه پزشک مراجعه کنید.

در مراجعه به متخصص طب فیزیکی برای تشخصیص دقیق بیماری به موارد زیر توجه میشود:

شروع درد گردن چه زمانی بوده است؟

آیا تاکنون اسیب وضربه به گردن وارد شده است؟

چه حرکاتی درد گردن را بهتر یا بدتر میکند؟

چه دارو ها یا مکمل هایی دارویی مصرف می شود؟

کیفیت درد چگونه است؟ ایا درد بصورت مبهم ، تیز و خنجری یا تیر کشنده است؟

آیا درد به بازو ها هم انتشار دارد؟

آیا خواب رفتگی، گزگز و مورمور در دست یا پا وجود دارد؟

آیا اختلال تعادل در راه رفتن و جود دارد؟

آیا پرشهای عضلانی در اندامها دیده می شود

بیماریهایی که با درد گردن ارتباط دارند:

عملکرد نامناسب وخستگی عضلات:

استفاده بیش از حد از عضلات یکی از علل شایع درد گردنی است.بعنوان مثال نشستن طولانی مدت در پشت فرمان اتوموبیل ورانندگی خسته کننده ،اغلب باعث مشکلات عضلات گردن شده ودرد ایجاد میکند.حتی کارهای ظاهرا کم اهمیت مثل خواندن کتاب در بستر یا دندان قروچه وفشار دادن دندانها برروی یکدیگر میتواند باعث کار نامتعادل وخستگی عضله شده وایجاد درد عضلات گردن کند.

فرسایش مفاصل گردن:

درست مانند سایر مفاصل بدن، مفاصل گردنی هم میتوانند با گذشت زمان وافزایش سن وسال دچار فرسودگی شوند. فرسایش مفاصل گردن علت ایجاد استئوارتریت یا ارتروز گردنی است واز علل درد شایع گردن است. پزشک با معاینه و انجام بررسی های لازم این بیماری را تشخیص میدهد.

فشار به اعصاب ناحیه گردن:

فتق یا هرنی دیسک بین مهره های گردنی یا خارها وزوائد استخوانی اضافی وغیر طبیعی در مهره ها ی گردن از علل دیگر درد گردن است. این اختلالات باعث کم شدن فضاهایی میشود که عصب درون ان قرار داردوبا فشار اوردن بر روی اعصاب گردن باعث درد میشود. در این حالت درد معمولا تیر کشنده است و همراه با ضعف عضلانی، گزگز و مورمور یا خواب رفتگی در اندامها می باشد.

آسیب ها و ضربات:

تصادف اتوموبیل از سمت عقب، اغلب باعث وارد امدن اسیب شلاقی به گردن می شود.به این صورت که بعد از تصادف اتوموبیل ابتدا سر با شدت به سمت عقب وسپس بلافصله به سمت جلو پرتاب می شود.در اینحالت بافتهای نرم اطراف مهره هابیش از ظرفیتشان دچار کشیدگی شده و درنتیجه درد و آسیب گردن ایجاد میگردد.

بیماریها:

بعضی اوقات درد گردن بعلت بیماریهایی مانند ارتریت روماتوئید(روماتیسم مفصلی)،مننژیت(التهاب یا عفونت بافتهای مغز)و کانسر ایجاد میشود.

دانستن علل درد گردن برای تشخیص دقیق و برنامه ریزی درمانی مناسب ضروری است.

معاینه: متخصصین طب فیزیکی بیشتربر اساس معاینه بالینی ، بیماری را تشخیص می دهند. معاینات طب فیزیکی مجموعه کاملی از معاینات ارتوپدی، مغز و اعصاب، کایروپراکتیک و معاینات خاص طب فیزیکی است. پزشک هنگام معاینه هر گونه درد و کرختی وبی حسی وهمچنین درد وضعف عضلانی رابررسی میکند.

روشهای عکسبرداری:

گرافی ساده: گرافی ساده میتواند نواحی مختلف گردن رانشان داده و در صورت وجود اختلال در استخوانها یا دیسک غیر طبیعی میتواند به پزشک در تشخیص دقیقتر بیماری کمک کند.

سی تی اسکن: ابزاری ست که باکمک رایانه تصویر برداری دقیقی انجام میدهد.در اینحالت تصاویر مقاطع مختلف گردن گرفته شده ساختمان واختلالات انها مشخص میگردد. سی تی اسکن استخوانها را بهتر از ام آر آی نشان می دهد.

ام ار ای(MRI): در ام ار ای از امواج میدان مغناطیسی برای تصویر برداری دقیق استفاده می شود. این روش خصوصا در شناسائی ضایعات بافتهای نرم مانند طناب نخاع واعصاب کمک کننده است.اما باید به این مسئله توجه داشت که بسیاری افرادی علامت خاصی ندارندواگر در این افراد بدون علامت، تصویربرداری انجام شود، اختلالاتی مشاهده میشود. همین مسئله تشخیص اینکه واقعا چه ضایعه ای باعث ایجاد درد گردن شده را سخت میکند. بنابر این پزشک متخصص طب فیزیکی برای تشخیص علت درد گردن از معاینه و در صورت لزوم از روشهای دیگری مثل نوار عصب و عضله هم استفاده میکند تا مشکل بیمار مشخص شده ودرمان شود.

نوار عصب ونوار عضله(الکترومیوگرافی- EMG):

اگر پزشک متخصص طب فیزیکی به اختلالات عصبی ناشی از فشار بر روی عصب مشکوک باشد،ممکن است نوار عصب وعضله را انجام دهد. در اینحالت الکترود بسیار ظریف ویکبارمصرف استریل از طریق پوست به محلهای مورد نظر وارد شده و عملکرد اعصاب بطور دقیق بررسی میشود. این روش به تشخیص دقیق بیماری وعلت درد گردن کمک کرده ودر صورتیکه مشکلی وجود داشته باشد پزشک میتواند بادقت انرا درمان کند. نوار عصب شدت درگیری عصبی و نیاز به جراحی را نیز مشخص می کند.

تستهای پتانسیل حسی و حرکتی:

تستهای بسیار اختصاصی می باشند که توسط متخصصین طب فیزیکی در برخی مراکز انجام می شوند و فشار روی نخاع گردن را نشان می دهد

تستهای ازمایشگاهی:

ازمایشات خون وسرم:گاهی اوقات پزشک به وجود بیماری التهابی یا عفونت مشکوک میشود بنابر این انجام ازمایشات را لازم میداند. از شایعترین این ازمایشات میتوان به شمارش گلبولها ی خون وازمایشات تفکیکی گلبولی مانندCBC( WITH DIFFERENTIAL) ، CRP ،ESR،تست لاتکس یا روماتوئید فاکتور(RF)اشاره کرد.

ازمایش مایع نخاع:در مواردی که پزشک به برخی بیماریهای خطرناک مثل مننژیت مشکوک است از مایع مغزی نخاعی نمونه گیری کرده وانرا به ازمایشگاه ارسال میکند.

سطح مطلب: عمومی، کارشناسی، تخصصی و فوق تخصصی

آناتومی عصب صورت

برای درک بهتر علل فلج صورت، درک آناتومی آن بسیار مهم است در اینجا خلاصه ای از آناتومی عصب صورت آورد شده. برای اقدامات درمانی می توانیدبه ادرسی که در زیر پست آورده شده پیام دهید.

آناتومی عصب صورت

بخش اصلی عصب صورت، عصب جمجمه‌ای VII (CN VII)، متشکل از فیبرهای حرکتی است که عضلات صورت را برای حرکات ارادی و غیرارادی که احساسات را نشان می‌دهند، عصب‌دهی می‌کند. این حرکات مهم‌ترین عملکرد عصب صورت یا عصب فاشیال است. این عصب همچنین فیبرهای حرکتی را به سمت استاپدیوس، عصب گوشی خلفی، قسمت پس سری عضله پس سری-پیشانی، قسمت خلفی عضلات دی‌گاستریک و استایلوهیوئید حمل می‌کند. همچنین شامل اجزای پاراسمپاتیک و حسی است که توسط عصب میانی Wrisberg منتقل می‌شود. مسیر حرکتی طولانی و غیرقابل تفکیک عصب صورت از ناحیه قشر مغز از طریق مغز، ساقه مغز، استخوان تمپورال و غده پاروتید به عضلات صورت، آن را مستعد آسیب و بیماری می‌کند. بسته به محل آسیب و منشاء بیماری، اختلالات عصب صورت در کلینیک متفاوت است. بنابراین آگاهی از آناتومی عصب و همچنین علائم بالینی بیماری‌های موثر بر عصب در تشخیص و درمان اختلال عملکرد عصب صورت ضروری است. این فصل به بررسی علل شایع‌تر فلج صورت می‌پردازد و استراتژی‌های درمانی اولیه مربوطه را مورد بحث قرار می‌دهد.

مسیرهای عصب صورت

کنترل حرکات ماهیچه‌های صورت دارای فرایند عصبی مرکزی پیچیده و گسترده است. حرکات به صورت دوگانه کنترل می‌شوند، یعنی برخی حرکات ارادی و/یا غیرارادی و هیجانی هستند. حداقل پنج نمایش قشر دو طرفه وجود دارد که به چهار جفت ساب‌نوکلئوس صورت در پونز می‌رسند - این ساب‌نوکلئوس‌ها به طور انتخابی گروه‌های مختلف ماهیچه‌های صورت را عصب‌دهی می‌کنند. عصب‌دهی مرکزی عضلات فوقانی صورت دو طرفه است، در حالی که تنظیم قسمتفلج عصب صورت تحتانی صورت عمدتاً به طرف مقابل است. بنابراین یکی از علائم بالینی مهم، حفظ عملکرد بسته شدن پیشانی و چشم در ضایعه مرکزی (مقابل طرف مقابل) است که برخلاف کاهش تون و ضعف در این عضلات در سمت آسیب‌دیده ضایعه محیطی صورت مشاهده می‌شود. آسیب مرکزی (فوق هسته‌ای) صورت اغلب با ضعف زبان و همی‌پارزی همراه است که با حرکات شست، انگشت و دست در سمت همان طرف شروع می‌شود تا فلج صورت به دلیل ارتباط نزدیک این راه‌های حرکتی با قشر مغز و کپسول داخلی است.

ضایعه‌ای که بر هسته حرکتی پونتین صورت و/یا عصب صورت محیطی تأثیر می‌گذارد، معمولاً هر دو عضلات فوقانی و تحتانی صورت را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اگر فلج محیطی صورت از یک ضایعه مرکزی هسته یا فاسیکل منشاء بگیرد، اغلب علائم دیگری از ساختارهای مجاور وجود خواهد داشت. فلج معمولاً با سایر علائم عصبی نزدیک همراه با فلج gaze / استرابیسم داخلی در سمت فلج صورت، به علاوه همی‌پارزی طرف مقابل، آتاکسی، و علائم مخچه - وستیبولار همراه است. حفظ حرکت پیشانی، که نشانه ضایعه مرکزی (فوق هسته‌ای) است، ممکن است با یک ضایعه انتخابی در هسته و همچنین بخش داخل یا خارج گیجگاهی عصب صورت ظاهر شود.

عصب پس از ورود به کانال استخوانی خود (کانال فالوپ در استخوان تمپورال)، دو خم‌شدگی پیدا می‌کند و در بخش‌های ماستوئیدی، افقی تمپان و عمودی قبل از خروج از قاعده جمجمه از طریق سوراخ استیلوماستوئیدی تقسیم می‌شود. بخش لابیرنتین به گانگلیون ژنیکوله ختم می‌شود، جایی که عصب اولین خمیدگی خارجی خود را انجام می‌دهد. در این مرحله، عصب پتروزال بزرگ با فیبرهای حرکتی پاراسمپاتیک به گانگلیون اسفنوپالاتین خارج می‌شود و غدد اشکی، بینی و کام را تامین می‌کند. در قسمت افقی تمپان، یک شاخه عصبی دوم برای عضله رکابی خارج می‌شود که از گوش داخلی در برابر صدای بلند محافظت می‌کند. در بخش عمودی ماستوئید، شاخه‌های احشایی که کوردا تیمپانی را تشکیل می‌دهند، عصب غدد زیر فکی و زیر زبانی و همچنین حس طعم را در دو سوم قدامی زبان ایجاد می‌کنند.

در مجرای شنوایی داخلی، عصب صورت با عصب میانی Wrisberg همراه است که شامل رشته‌های حسی و پاراسمپاتیک است. حس مجرای شنوایی خارجی، قسمت خارجی گوش، ماستوئید و مخاط کام توسط فیبرهای آوران و همچنین چشایی در دو سوم قدامی زبان منتقل می‌شود. فیبرهای پاراسمپاتیک در هسته بزاق فوقانی وارد می‌شوند در حالی که الیاف چشایی به هسته tractus solitarius ختم می‌شوند. الیاف آوران حسی به هسته دستگاه نخاعی عصب سه قلو، CN V ختم می‌شود.

عصب صورت از طریق سوراخ استیلوماستوئید از قاعده جمجمه خارج می‌شود. این عصب خلفی گوش را برای احساس ناحیه اطراف گوش قبل از حرکت به سمت قدامی از طریق غده پاروتید و تقسیم به پنج شاخه انتهایی تقسیم می‌شود که ماهیچه‌های صورت را عصب‌دهی می‌کنند: گیجگاهی-پیشانی، زیگوماتیک، بوکال، مارجینال مندیبولار، و شاخه‌های گردنی.

مطالب مرتبط

آیا لیزر در فلج صورت اثر دارد؟

مرکز تصصی درمان فلج صورت

پرفسور غلامرضا رئیسی استاد تمام طب فزیکی و توانبخشی: تهران، شریعتی روبروی پارک شریعتی(کوروش). نبش کوچه پیروز. ساختمان شریعتی. طبقه اول واحد 10 تلفن 22882831
پیام به واتساپ 09198045447