آیا لیزر در فلج صورت اثر دارد؟

آیا لیزر در فلج صورت اثر دارد؟

اکثر موارد فلج صورت خودبخود بهبود می یابند و نیاز به مداخله درمانی شامل فیزیوتراپییا طب سوزنی ندارد. مواد متوسط یا شدید که بر اساس سیر بیماری و نوارعصب و عضله مشخص می شوند نیاز به مداخلات توانبخشی پیدا میکنند.

لیزری که در فیزیو تراپی استفاده می شود ممکن است در مراحل حاد به ترمیم عصب کمک کند. این نوع لیزر در اکثر مراکز فیزیوتراپی موجود است. در مراحل مزمن لیزر هیچ اثری در ترمیم عصب ندارد.

بنابراین لیزر می‌تواند در درمان مرحله حاد فلج صورت کاربرد داشته باشد. لیزر درمانی به عنوان یک روش غیرتهاجمی و موثر برای کاهش التهاب و تحریک بازسازی بافت‌ها استفاده می‌شود. در موارد حاد فلج صورت، لیزر درمانی می‌تواند به بهبود عملکرد عضلات و کاهش درد و التهاب کمک کند.

مزایای لیزر درمانی در فلج صورت:

1. کاهش التهاب: لیزر درمانی می‌تواند به کاهش التهاب و تورم در ناحیه آسیب‌دیده کمک کند.

2. تحریک بازسازی بافت‌ها: لیزر می‌تواند فرایندهای ترمیمی طبیعی بدن را تحریک کرده و به بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده کمک کند.

3. کاهش درد: لیزر درمانی می‌تواند به کاهش درد و ناراحتی ناشی از فلج صورت کمک کند.

4. بهبود عملکرد عضلات: با تحریک عضلات و افزایش جریان خون، لیزر درمانی می‌تواند به بهبود عملکرد عضلات صورت کمک کند.

روش‌های لیزر درمانی:

1. لیزر کم‌توان (LLLT): این نوع لیزر با توان کم و طول موج خاصی استفاده می‌شود تا به عمق بافت‌ها نفوذ کرده و فرایندهای ترمیمی را تحریک کند.

2. لیزر پرتوان: این نوع لیزر با توان بالاتر استفاده می‌شود و می‌تواند به کاهش التهاب و تحریک بازسازی بافت‌ها کمک کند.

بهترین درمان برای فلج صورت استفاده از بیوفیدبک است. در این حالت حسگرهایی بر روی عضلات قرار داده شده و کنترل مغز بر روی عضلات افزایش می یابد. بیوفیدبک در موارد مزمن نیز موثر است. قبل از بیوفیدبک بهتر است نوار عصب صورت انجام گیرد تا وضعیت عضلات و ترمیم آنها مشخص شود. و در صورتی که پزشک تشخیص دهد این روش مفید است مورد استفاده قرارگیرد.

طب سوزنی در موارد گرفتگی عضلات صورت یا اسپاسم آن موثر است. و در مرجله حاد اثر ندارد. در حقیقت، در موارد حاد فلج صورت، برخی مطالعات نشان داده‌اند که طب سوزنی ممکن است تأثیر قابل توجهی نداشته باشد. این موضوع به دلیل پیچیدگی و شدت بیماری در مراحل حاد است که ممکن است نیاز به درمان‌های تخصصی‌تر و مداخلات پزشکی بیشتری داشته باشد.

به عنوان مثال، یک مطالعه منتشر شده در مجله پزشکی بریتانیا (BMJ) نشان داده است که طب سوزنی در موارد حاد فلج صورت تأثیر کمتری دارد و نیاز به درمان‌های تخصصی‌تر دارد. همچنین، مطالعه‌ای در مجله پزشکی آمریکا (JAMA) نیز به نتایج مشابهی دست یافته است و نشان داده که طب سوزنی در موارد حاد فلج صورت ممکن است تأثیر کمتری داشته باشد.

بنابراین، در موارد حاد فلج صورت، بهتر است با پزشک متخصص مشورت کنید تا بهترین روش درمانی برای شما تعیین شود. طب سوزنی ممکن است به عنوان یک روش مکمل در کنار سایر درمان‌ها در موارد مزمن مورد استفاده قرار گیرد، اما نباید به عنوان تنها روش درمانی در نظر گرفته شود.

در کلینیک دکتر رئیسی و دکتر احدی بصورت تخصصی اقدامات توانبخشی فلج صورت انجام می شود. برای تعیین وقت به شماره 09198045447 پیام بفرستید.

آدرس کلینیک دکتر رئیسی: تهران، شریعتی روبروی پارک شریعتی(کوروش). نبش کوچه پیروز. ساختمان شریعتی. طبقه اول واحد 10 تلفن [phone]
مرکز نوار عصب و عضله 22882831

Mime Therapy و کاربردهای آن در فلج صورت

مقدمه

Mime Therapy یکی از روش‌های نوین و مؤثر برای درمان فلج صورت است که با استفاده از حرکات نمایشی و تمرین‌های خاص، به بهبود حرکت و کنترل عضلات صورت کمک می‌کند. این روش به‌طور ویژه برای فلج بل (Bell's Palsy) و سایر اختلالات عصبی عضلانی کاربرد دارد. اين روش در كلينيك دكتر رئيسي جهت درمان فلج بلز يا فلج صورد دركنار ساير اقدامات پيشرفته فلج صورت انجام مي شود.

1. تاریخچه و معرفی اولیه

تاریخچه استفاده از Mime Therapy به دهه‌های گذشته بازمی‌گردد، زمانی که درمان‌های سنتی توانبخشی برای فلج صورت بسیار محدود بود. ایده اصلی این روش از ترکیب تکنیک‌های نمایشی و فیزیوتراپی برای تقویت عضلات و بازگرداندن عملکردهای طبیعی صورت الهام گرفته شده است.

2. اصول و مبانی Mime Therapy

Mime Therapy بر پایه حرکات دقیق و هماهنگ صورت استوار است. این تکنیک‌ها شامل:

• تمرینات کششی: برای افزایش انعطاف‌پذیری عضلات.

• تکنیک‌های تنفسی: برای بهبود جریان خون و افزایش اکسیژن‌رسانی به عضلات صورت.

• تمرینات هماهنگی: برای بازگرداندن تقارن طبیعی صورت.

3. اهداف درمان

• کاهش تنش عضلانی: Mime Therapy به کاهش تنش در عضلات صورت کمک می‌کند، که می‌تواند به بهبود درد و ناراحتی کمک کند.

• بهبود تعادل عضلانی: با تمرکز بر تقویت عضلات ضعیف‌تر و هماهنگی بین عضلات، تعادل بهتری در عضلات صورت ایجاد می‌شود.

• افزایش اعتماد به نفس: بازگشت حرکت و کنترل طبیعی صورت به بیماران کمک می‌کند تا اعتماد به نفس خود را بازیابند.

4. روش‌های اجرایی با جزئیات

• آموزش حرکات نمایشی: تمرینات خاصی که به تقلید حالت‌ها و حرکات مختلف صورت نیاز دارند.

• تمرکز بر هماهنگی بین چشم‌ها و دهان: این تمرینات به بهبود حرکات پیچیده‌تر صورت مانند لبخند و حرکات چشم اشاره دارند.

• تمرینات شخصی‌سازی شده: با توجه به وضعیت هر بیمار، برنامه‌های تمرینی منحصر به فردی طراحی می‌شود.

5. مطالعات و نتایج علمی

چندین مطالعه نشان داده‌اند که Mime Therapy می‌تواند بهبود قابل‌توجهی در کنترل عضلات صورت برای بیماران مبتلا به فلج بل فراهم کند. این روش در مقایسه با درمان‌های سنتی، نتایج مثبتی نشان داده و به عنوان یک روش تکمیلی در برنامه‌های توانبخشی معرفی شده است.

روش Mime Therapy

1. تمرینات کششی

تمرینات کششی جزء اصلی Mime Therapy هستند که به افزایش انعطاف‌پذیری و کاهش تنش عضلات صورت کمک می‌کنند. مثال‌هایی از این تمرینات عبارتند از:

• کشش لب‌ها: کشیدن لب‌ها به حالت لبخند و سپس بازگرداندن آن به حالت عادی.

• حرکات گونه‌ها: بالا بردن و پایین آوردن گونه‌ها برای تقویت عضلات گونه.

• تمرینات پیشانی: کشیدن پوست پیشانی به سمت بالا و پایین برای تقویت عضلات پیشانی و ابروها.

2. تکنیک‌های تنفسی

تکنیک‌های تنفسی نیز بخش مهمی از Mime Therapy هستند که به بهبود جریان خون و افزایش اکسیژن‌رسانی به عضلات صورت کمک می‌کنند. این تمرینات شامل:

• تنفس عمیق: تمرین تنفس عمیق از طریق بینی و بازدم از دهان.

• تمرینات دیافراگم: تمرکز بر تنفس دیافراگمی که باعث کاهش تنش در عضلات صورت می‌شود.

3. تمرینات هماهنگی

تمرینات هماهنگی به بازگرداندن تقارن و هماهنگی حرکات صورت کمک می‌کنند. برخی از این تمرینات عبارتند از:

• تمرینات چشم و دهان: تمرکز بر هماهنگی حرکات چشم و دهان، مثل پلک زدن همراه با کشیدن لب‌ها به حالت لبخند.

• تمرینات قرینه‌سازی صورت: تلاش برای تقلید حرکات صورت سمت سالم به سمت فلج شده برای تقویت عضلات ضعیف‌تر.

4. آموزش حرکات نمایشی

این مرحله به بیماران آموزش می‌دهد که چگونگی تقلید حالات و حرکات مختلف صورت را تمرین کنند. این شامل:

• تمرینات حرکات حالت‌های مختلف صورت: تقلید حالات مختلف احساسات مانند خشم، شادی، تعجب و... .

• تمرینات حرکات چشم و ابرو: آموزش حرکات دقیق چشم و ابرو برای بهبود کنترل عضلات این نواحی.

فواید Mime Therapy

Mime Therapy می‌تواند طیف گسترده‌ای از فواید را برای بیماران مبتلا به فلج صورت به همراه داشته باشد:

• کاهش درد و ناراحتی: با کاهش تنش عضلانی، درد و ناراحتی در نواحی صورت کاهش می‌یابد.

• بهبود تقارن صورت: تمرینات هماهنگی و قرینه‌سازی باعث بهبود تقارن صورت می‌شوند.

• افزایش اعتماد به نفس: بازگشت کنترل و حرکت طبیعی صورت به بیماران کمک می‌کند تا اعتماد به نفس خود را بازیابند.

• بهبود ارتباطات اجتماعی: با بازگشت حرکات طبیعی صورت، بیماران می‌توانند بهتر در تعاملات اجتماعی شرکت کنند.

مطالعات علمی

چندین مطالعه نشان داده‌اند که Mime Therapy می‌تواند بهبود قابل‌توجهی در بیماران مبتلا به فلج بل و سایر اختلالات عصبی عضلانی داشته باشد. این مطالعات شامل:

• مطالعه‌ای در سال 2010: این مطالعه نشان داد که بیماران مبتلا به فلج بل که از Mime Therapy استفاده کرده‌اند، نتایجی بهتر از کسانی که از روش‌های سنتی استفاده کرده‌اند داشته‌اند.

• تحقیقات در سال 2015: تحقیقات نشان داد که Mime Therapy می‌تواند به بهبود سریع‌تر و موثرتر حرکات صورت نسبت به روش‌های معمولی کمک کند.

نتیجه‌گیری

Mime Therapy به عنوان یک روش تخصصی و کارآمد برای درمان فلج صورت و بهبود عملکرد عضلات صورت شناخته می‌شود. با استفاده از تکنیک‌های نمایشی، تمرینات تنفسی، کششی و هماهنگی، این روش می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کند و نتیجه‌گیری‌های بسیار مثبتی برای آنها به همراه داشته باشد.

نتیجه‌گیری

Mime Therapy با بهره‌گیری از تکنیک‌های نمایشی، تمرینات تنفسی و کششی، به عنوان یک روش کارآمد و نوین برای درمان فلج صورت شناخته می‌شود. این درمان نقش مهمی در بازگرداندن حرکت و کنترل طبیعی صورت دارد و می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کند.

آناتومی عصب صورت

مرکز تصصی درمان فلج صورت

پرفسور غلامرضا رئیسی استاد تمام طب فزیکی و توانبخشی: تهران، شریعتی روبروی پارک شریعتی(کوروش). نبش کوچه پیروز. ساختمان شریعتی. طبقه اول واحد 10 تلفن [phone]
پیام به واتساپ 09198045447

نقش بیوفیدبک در درمان فلج صورت

بیوفیدبک (Biofeedback) یکی از روش‌های نوین و موثر در توانبخشی فلج صورت است که به بیمار کمک می‌کند تا کنترل بیشتری بر حرکات عضلات صورت خود به دست آورد. این روش با استفاده از فناوری‌های پیشرفته، بازخوردی فوری از عملکرد عضلات صورت ارائه می‌دهد و بیمار را در بهبود هماهنگی و بازسازی عضلات یاری می‌کند.

بیوفیدبک در فلج صورت چگونه عمل می‌کند؟

بیوفیدبک با استفاده از دستگاه‌های خاص، فعالیت الکتریکی عضلات صورت (EMG یا الکترومیوگرافی) را ثبت و نمایش می‌دهد. بیمار می‌تواند در زمان واقعی ببیند که چگونه عضلات صورت خود را فعال می‌کند. این بازخورد به او کمک می‌کند حرکات صحیح عضلات را تمرین کند و از انجام حرکات اشتباه یا ناکارآمد جلوگیری کند.

مزایای بیوفیدبک در درمان فلج صورت:

1. تقویت آگاهی عضلانی: بیوفیدبک به بیمار کمک می‌کند تا عملکرد دقیق عضلات آسیب‌دیده را بهتر درک کند و کنترل بیشتری بر آن‌ها داشته باشد.

2. بهبود هماهنگی عضلات: این روش به بازیابی حرکات طبیعی صورت و کاهش مشکلاتی مانند سینکینزیس کمک می‌کند.

3. بازسازی عملکرد عصب: با تشویق بیمار به تمرین حرکات صحیح، بازسازی عصب فاسیال به شیوه‌ای طبیعی و کارآمد تسهیل می‌شود.

4. کاهش وابستگی به درمان‌های دیگر: بیمار می‌تواند با تمرین منظم و دقیق از نیاز به مداخلات تهاجمی‌تر مانند جراحی جلوگیری کند.

روش اجرای بیوفیدبک:

بیمار به دستگاه بیوفیدبک متصل می‌شود، که معمولاً شامل الکترودهای سطحی برای ثبت فعالیت عضلات است.

دستگاه اطلاعاتی در مورد سطح فعالیت عضلات را به شکل تصویری یا صوتی نمایش می‌دهد.

بیمار بر اساس این بازخورد تلاش می‌کند تا عضلات صورت خود را به درستی منقبض یا شل کند.

تمرینات متناسب با مرحله بهبودی و توانایی‌های بیمار تنظیم می‌شوند.

بیوفیدبک برای چه بیمارانی مناسب است؟

بیوفیدبک به‌ویژه برای بیمارانی مفید است که:

دچار فلج بل شده‌اند و حرکات عضلات صورت آن‌ها به طور ناقص یا غیرطبیعی بازگشته است.

از سینکینزیس یا حرکات ناخواسته عضلات رنج می‌برند.

به دنبال یک روش غیرتهاجمی و ایمن برای توانبخشی هستند.

تحریک الکتریکی در درمان فلج صورت معمولاً توصیه نمی‌شود و حتی ممکن است مضر باشد. دلیل این توصیه به تأثیرات منفی احتمالی بر بازسازی عصب و عملکرد عضلات برمی‌گردد. در مواردی که فلج صورت ناشی از آسیب عصب فاسیال (مانند فلج بل) باشد، تحریک الکتریکی می‌تواند باعث فعالیت نامنظم عضلات و ایجاد مشکلاتی نظیر سینکینزیس (حرکات ناخواسته) شود.

توضیح علمی ممنوعیت تحریک الکتریکی:

1. تأثیر بر بازسازی عصب: تحریک الکتریکی ممکن است روند طبیعی بازسازی عصب را مختل کند و باعث ترمیم غیرطبیعی یا ناقص شود.

2. افزایش خطر سینکینزیس: بازسازی نادرست عصب می‌تواند به حرکات ناخواسته عضلات (مانند حرکت همزمان چشم و دهان) منجر شود.

3. اثربخشی کم:

مطالعات نشان داده‌اند که تحریک الکتریکی بهبود عملکرد عصب را تسریع نمی‌کند و در برخی موارد حتی ممکن است بازتوانی را به تأخیر بیندازد.

رویکرد مناسب به جای تحریک الکتریکی:

درمان فلج صورت باید بیشتر بر تمرینات حرکتی فعال مثل بیوفیدبک تمرکز داشته باشد. این روش‌ها به بازگشت تدریجی عملکرد عضلات کمک می‌کنند و عوارض جانبی کمتری دارند.

جایگزین‌های ایمن:

بیوفیدبک

تمرینات انقباضی عضلات: برای بازسازی ارتباط عصبی و حرکتی.

ماساژ ملایم صورت: بهبود جریان خون و کاهش تنش عضلانی.

گرما درمانی: برای کاهش التهاب و افزایش گردش خون.

تمرینات آینه‌ای: که به هماهنگی و بازیابی حرکات عضلات کمک می‌کند.

در نتیجه، هرگونه درمان باید تحت نظر یک متخصص توانبخشی یا فیزیوتراپیست باتجربه انجام شود تا بهبودی به بهترین شکل ممکن حاصل شود.

نتیجه‌گیری:

بیوفیدبک یک روش علمی، ایمن و موثر برای توانبخشی فلج صورت است که به بیمار کمک می‌کند تا به تدریج کنترل و عملکرد طبیعی عضلات خود را بازیابد. برای استفاده از این روش، بهتر است با یک متخصص طب فیزیکی و توانبخشی که تجربه کار با بیوفیدبک دارد، مشورت کنید.

جهت دریافت وقت مشاوره با شماره ۲۲۸۸۲۸۳۱ یا شماره09198045447 تمای بگیرید.

فلج صورت در کودکان

فلج اکتسابی صورت محیطی در کودکان

فلج بل علت اصلی فلج حاد محیطی حاد صورت در کودکان است (حدود 40 تا 50 درصد)، اما 2 تا 4 برابر کمتر از بزرگسالان است. بروز سالانه آن در حدود 6 مورد در هر 100000 در سنین 1-15 سال است، اما در یک مطالعه اپیدمیولوژیک بزرگ مبتنی بر جمعیت، 18.8 مورد در هر 100000 نفر در سال که با افزایش سن افزایش می یابد گزارش شده است . هیچ کارآزمایی بزرگ تصادفی‌سازی و کنترل‌شده درمان فلج بل بر روی تأثیر کورتیکواستروئیدها و/یا ضد ویروس‌ها در جمعیت کودکان وجود ندارد. عواملی که می توانند باعث فلج محیطی در کودکان شوند، شبیه عواملی است که در بزرگسالان وجود دارد. علل عفونی ناشی از اوتیت میانی و بیماری لایم (به ویژه در مناطق آندمیک بورلیا) در کودکان بیشتر از بزرگسالان است. سایر علل عفونی در کودکان (و همچنین بزرگسالان، عبارتند از: هرپس زوستر (سندرم رامسی هانت)، ویروس اپشتین بار، سیتومگالوویروس، آدنوویروس، سرخجه، اوریون، HIV، هموفیلوس آنفولانزا، مایکوپلاسما پنومونیه، ، سل و جذام. سیفلیس. بیماری کاوازاکی (سندرم غدد لنفاوی پوستی-مخاطی) یک بیماری حاد واسکولیتی سیستمیک نادر است که عمدتاً کودکان زیر پنج سال را تحت تأثیر قرار می دهد و ممکن است با فلج محیطی صورت همراه باشد. ارتباط بین فشار خون شدید و فلج صورت محیطی عمدتاً در کودکان توصیف شده است. فلج صورت می تواند در آسیب سر همراه با شکستگی استخوان تمپورال، آسیب گونه، جراحی پاروتید و گوش، و در جراحی شوانوم دهلیزی برای نوروفیبروماتوز نوع 2 رخ دهد. کلستئاتوم گوش نیز ممکن است باعث فلج صورت محیطی در کودکان شود. تومورها و اختلال خونی به عنوان علت عبارتند از رابدومیوسارکوم استخوان تمپورال، هیستوسیتوز سلول لانگرهانس، شوانوم دهلیزی و صورت، تومور پاروتید، لوسمی و هموفیلی. پیشرفت آهسته (بیش از هفته ها) پس از شروع فلج یا عدم بهبودی پس از 3 ماه نشان دهنده یک علت نئوپلاستیک یا عصبی است. فلج مکرر صورت ممکن است به فلج بل یا سندرم ملکرسون-روزنتال (ادم دهانی مکرر یا مداوم، زبان شیار دار و فلج عودکننده صورت محیطی) مرتبط باشد. فلج عود کننده متناوب به ندرت ثانویه به نئوپلاسم است، اما فلج عودکننده همان طرف نیاز به بررسی جامع تری دارد. فلج صورت دو طرفه اکتسابی ممکن است به دلیل بیماری عصبی مانند سندرم گیلن-باره، بورلیوز لایم، بیشتر عفونت های ویروسی و باکتریایی ذکر شده در بالا (از جمله مننژیت)، بیماری کاوازاکی و سارکوئیدوز باشد.

نقش درمان کورتیکواستروئیدی برای فلج بل در کودکان به دلیل عدم وجود کارآزمایی های کنترل شده نامشخص است. دستورالعمل‌های عمل بالینی آکادمی آمریکای گوش و حلق و بینی – بنیاد جراحی سر و گردن از سال 2013 اشاره می‌کند که علیرغم عدم وجود کارآزمایی‌های باکیفیت در حمایت از مصرف کورتیکواستروئید در کودکان، و با توجه به روند بیماری مشابه و نسبت سود به ضرر فلج بل در بزرگسالان و کودکان، کورتیکواستروئیدها ممکن است در بیماران اطفال با مشورت والدین برای همفکری در تصمیم گیری در نظر گرفته شوند . پردنیزولون ممکن است در دوزهای 1 میلی گرم بر کیلوگرم (حداکثر 60 میلی گرم در روز) در روز به مدت 7 روز با کاهش در روزهای بعد، در عرض یک هفته پس از شروع (در حالت ایده آل 72 ساعت) تجویز شود . هیچ مدرکی مبنی بر استفاده از درمان ضد ویروسی به تنهایی وجود ندارد، اما افزودن داروهای ضد ویروسی به پردنیزولون (به ویژه در فلج شدید) به عنوان درمان در کودکان مبتلا به فلج بل پیشنهاد شده است. همانطور که برای بزرگسالان، محافظت از چشم برای جلوگیری از زخم قرنیه در کودکان مبتلا به فلج صورت محیطی مهم است.

کلینیک طب فیزیکی و فیزیوتراپی پروفسور رئیسی و پروفسور احدي:

تهران، شریعتی بالاتر از سید خندان نرسیده به همت روبروی پارک شریعتی(کوروش). نبش کوچه پیروز. ساختمان شریعتی. طبقه اول واحد 10 تلفن [phone] مرکز نوار عصب و عضله 22882831 و 09198045447

درمان فلج بلز

کورتیکواستروئید خوراکی:

در کارآزمایی بالینی ، شواهدی مبنی بر اثربخشی درمان با کورتیکواستروئید خوراکی (در مقایسه با بدون پردنیزولون) در 72 ساعت پس از شروع فلج نشان داده شده است. در مطالعه توسط سالیوان و همکاران ، درمان اولیه با پردنیزولون 25 میلی گرم دو بار در روز به مدت 10 روز به طور قابل توجهی شانس بهبودی کامل را در 3 و 9 ماه در بیمار مبتلا به فلج بلز افزایش داد. در کارآزمایی انگستروم و همکاران ، بیمارانی که 60 میلی گرم پردنیزولون در روز به مدت 5 روز دریافت کردند و سپس به 10 میلی گرم در روز کاهش یافت (کل زمان درمان 10 روز) زمان قابل توجهی کوتاه تری برای بهبودی کامل داشتند و نرخ بهبودی قابل توجهی در 3 سال داشتند. ، یک دوره 10 روزه پردنیزولون 50 میلی‌گرم به مدت 10 روز یا پردنیزون 60 میلی گرم به مدت 5 روز با کاهش 5 روزه که طی 72 ساعت از شروع علائم شروع می شود توصیه می شود. اثربخشی کورتیکواستروئیدها همچنین در پایگاه داده‌های مرورهای سیستماتیک کاکرین منتشر شده در سال 2016 بیان شد که در آن نویسندگان به این نتیجه رسیدند که شواهد با کیفیت متوسط ​​تا بالا از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌شده کنترل‌شده، مزایای قابل‌توجهی را از درمان فلج بل با کورتیکواستروئیدها نشان می‌دهد . مزایای درمان کورتیکواستروئیدی برای فلج بل پس از 72 ساعت کمتر مشخص است زیرا مطالعات درجه یک با شروع درمان پس از این زمان وجود ندارد . ورابک در دستورالعمل‌های خود بر اساس ترکیبی از داده‌ها و مکانیسم عمل نظری بحث می‌کند که پیش‌آگهی برای مبتلایان به فلج کامل (در مقایسه با ناقص) بسیار ضعیف‌تر است و حتی اگر درمان بیش از 1 هفته به تعویق بیفتد، بهتر است درمان شروع ‌شود. پس از 2 هفته از شروع، بعید است که هیچ درمانی بر بهبودی تأثیر بگذارد .

آسیکلوویر و والاسیکلوویر

این نظریه که فلج بل به عفونت ویروسی تبخال مربوط می شود، منجر به آزمایشات درمانی متعددی بر روی تأثیر داروهای ضد ویروسی شده است که آسیکلوویر و والاسیکلوویر بیشتر مورد مطالعه قرار گرفته اند. از جمله مطالعات کلاس I فوق الذکر درمان ضد ویروسی همراه با کورتیکواستروئیدها در دو کارآزمایی کلاس I توسط سالیوان و همکاران و انگستروم و همکاران مورد مطالعه قرار گرفت و ثابت نشد که افزودن داروهای ضد ویروسی به کورتیکواستروئیدها برای فلج بل مفید است. چندین مطالعه فلج بل ، بهبودهای جزئی را در بازیابی عصب صورت با افزودن داروهای ضد ویروسی به کورتیکواستروئیدها گزارش کرده‌اند، بنابراین نمی‌توان یک مزیت کوچک با درمان ترکیبی را رد کرد . آکادمی آمریکای گوش و حلق و بینی – بنیاد جراحی سر و گردن که در سال به این نتیجه رسید که اگر در 72 ساعت پس از شروع فلج درمان شوند، ممکن است به بیماران درمان ترکیبی پیشنهاد شود، که نقش بزرگی در تصمیم‌گیری مشترک دارد. . گاگیور و همکاران [19] در پایگاه داده‌های مرورهای سیستماتیک کاکرین که در سال 2015 منتشر شد به این نتیجه رسیدند که شواهد با کیفیت پایین از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده، مزایای ترکیب ضدویروس‌ها با کورتیکواستروئیدها را در مقایسه با کورتیکواستروئیدها به تنهایی برای درمان فلج بل در درجات مختلف نشان می‌دهد. شدت اگر به بیمار درمان ترکیبی داده شود، والاسیکلوویر ضد ویروسی خوراکی 1000 میلی گرم 3 بار در روز به مدت 7 روز می تواند توصیه شود. به طور کلی، فلج خفیف و علائم بهبود در 2 هفته اول نشان دهنده زمان کوتاه تری برای بهبودی است. بیمارانی که پس از 8 هفته بهبودی ضعیفی دارند، در معرض ریسک بالایی برای باقی ماندن علایم هستند. بهبودی معمولاً پس از 9 یا 12 ماه به حداکثر خود رسیده است. در موارد شدید، سینکینز پس از تقریباً 3-4 ماه ایجاد می شود و ممکن است تا 12 ماه پس از شروع فلج بدتر شود . فلج بلز مکرر یا عود فلج بلز، در همان طرف یا طرف مقابل، در حدود 7 درصد موارد رخ می دهد. حدود 70 درصد از بیماران مبتلا به فلج بل در عرض 6 ماه بدون درمان به طور کامل بهبود می یابند . بقیه دچار عوارضی خواهند شد که شامل فلج باقیمانده، انقباض عضلانیو سینکینز است.

قطره های چشمی

به دلیل بسته شدن ناکافی چشم و/یا کاهش اشک در اکثر بیماران فلج بل، باید مراقبت موضعی چشم برای محافظت از قرنیه نسبت به خشکی و خراش در اسرع وقت آغاز شود: قطره های چشمی روان کننده حداقل 6 تا 8 بار در روز، بستن مکرر چشم با پلک بالایی توسط انگشت بیمار و عینک هایی که بخوبی به صورت بچسبند(عینک های آفتابی یا ورزشی) در روز، پماد چشمی در شب، چسب زدن گوشه پلک ، بستن چشم با گاز استریل باید جدی گرفته شود . در صورت بروز علائم چشمی مانند درد، سوزش یا خارش، بیمار باید سریعاً به متخصص چشم ارجاع داده شود. بیماران چشمشان بخوبی بشته نمی شوند و این حالت مداوم باشدنیز باید ارزیابی چشمی توسط چشم پزشک داشته باشند.

جراحی

تأثیر جراحی در مراحل اولیه برای درمان فلج بل هنوز ثابت نشده است و مقالات هیچ توصیه روشنی ارائه نمی دهد. از آنجایی که تصور می شود آسیب اولیه فقط در بخش مه آ/لابیرنتی عصب صورت قرار دارد، رفع فشار ترانس ماستوئید عصب صورت کافی نیست. کاهش فشار حفره میانی، از جمله قسمت مه آ، در بیمارانی که فلج شدید تشخیص داده شده است (نمره VI هاوس-براکمن، الکترونوروگرافی بیش از 90% دژنراسیون عصبی، و عدم پاسخ در الکترومیوگرافی) و در عرض 2 هفته پس از شروع جراحی،. در مقایسه با درمان کورتیکواستروئیدی برای بهبود گزارش شده است. پایگاه داده‌های مرورهای سیستماتیک کاکرین که در سال 2013 توسط مک آلیستر و همکارانش منتشر شد، به این نتیجه رسید که تنها شواهد با کیفیت بسیار پایین از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده به دست آمده است و این برای تصمیم‌گیری درباره مفید یا مضر بودن مداخله جراحی در مدیریت فلج بل کافی نیست .دستورالعمل‌های آکادمی آمریکای گوش و حلق و بینی جراحی سر و گردن از سال 2013 بیان می‌کند که داده‌های محدودی از جراحی بخش عصب صورت در قسمت مه آ در بیماران مبتلا به فلج کامل و نشان دادن قطع عصب شدید در آزمایش الکترودیاگنوستیک در عرض 2 هفته پشتیبانی می‌کند. همچنین در مورد هزینه های قابل توجه و خطرات نادر اما جدی (از جمله تشنج، کاهش شنوایی یک طرفه، نشت مایع مغزی نخاعی و آسیب به عصب صورت) با این نوع جراحی را یاداوری کرده است. این موضوع هنوز بحث برانگیز است و در نتیجه گیری آنها، و نمی تواند هیچ توصیه ای در مورد رفع فشار جراحی برای فلج بلز ارائه دهد.

طب سوزنی

طب سوزنی با وارد کردن سوزن به تنهایی یا همراه با داروها یک روش درمانی است که برای فلج بل استفاده می شود. اما هنوز اثر درمانی آن بخوبی ثابت نشده است. به طور خلاصه، توصیه های مبتنی بر شواهد برای طب سوزنی برای درمان فلج بل در حال حاضر وجود ندارد.

توانبخشی

اساس درمان در فلج بلز طول کشیده؛ اقدامات توانبخشی است. انجام اشتباه درمانهای طب فیزیکی و توانبخشی می تواند باعث بدتر شدن علایم بیمار گردد. مثلا در حال حاضر استفاده از تحریکات الکتریکی در فلج صورت به استناد اکثر تحقیقات، ممنوع می باشد. اقدامات توانبخشی و بیوفیدبک در فلج صورت را در بخش دیگری توضیح داده ایم.

عواقب ناشی از فلج شدید بل عبارتند از: ضعف دائمی عضلات صورت، انقباض عضلات صورت و سینکینزیس. در مرحله حاد فلج شدید، صورت شل و با افتادگی گوشه دهان، نا مشخص شدن چین های نازولبیال و چشم گشاد با افتادگی پلک است. در مرحله بهبودی که بعد از 3 تا 6 ماه اتفاق می افتد، انقباض عضلات صورت همراه با کشیده شدن گوشه دهان (کوتاه شدن عضلات بالابر لب)، عمیق شدن چین نازولبیال و کوچکتر شدن یک چشم همراه با انقباض عضله چشمی ایجاد می شود. سینکینزیس، که 3 تا 6 ماه پس از شروع فلج ایجاد می شود، یک حرکت غیرارادی در یک ناحیه از صورت است که در حین حرکت عمدی در ناحیه دیگر صورت ایجاد می شود . تئوری غالب برای مکانیسم آن این است که آکسون های آسیب دیده تحت بازسازی نابجا قرار می گیرند که منجر به عصب دهی عضلات صورت غیر از ماهیچه های اولیه عصب دهی می شود . سینکینزیس خفیف در حدود 15 درصد و سینکینزی متوسط ​​تا شدید در حدود 7 درصد از بیماران فلج بل یک سال پس از شروع وجود دارد. شایع ترین و دردسرسازترین سینکینز عضلات چشم و لب را تحت تاثیر قرار می دهد.درمان فلج قدیمی صورت و توانبخشی سینکینزیس و درمان آن در بخش دیگری توضیح داده شده است.

کلینیک طب فیزیکی و فیزیوتراپی پروفسور رئیسی و پروفسور احدي:

تهران، شریعتی بالاتر از سید خندان نرسیده به همت روبروی پارک شریعتی(کوروش). نبش کوچه پیروز. ساختمان شریعتی. طبقه اول واحد 10 تلفن [phone] مرکز نوار عصب و عضله 22882831 و 09198045447