كمردرد(سوال)

با عرض سلام و خسته نباشید خدمت شما جناب دکتر

من پسر 23 ساله هستم ، در مورد درد پایین کمر مزاحمتون میشم ! من رشته ی ورزشیم بدنسازی هستش ، الآن دقیقا 17 ماهه که درد در قسمت پایین فیله ی چپ کمرم رو به صورت مضمن دارم ، هم با مشاهده کردن و هم با دست کشیدن کاملا مشخصه فیله ی چپم تو رفتگی پیدا کرده و برجستگیش نسبتا کمتر از فیله ی راستمه . دردم حالت شدید نداره و در زندگی روزمره ام خلل ایجاد نمیکنه ! اما درد کهنه و اذیت کنندست و من تو این 17 ماه به هیچ وجه جرات نکردم سمت ورزش برم . دردم با زیاد ایستادن و زیاد راه رفتن و یا زیاد نشستن تشدید میشه . به طوری که همیشه اوج دردم توی شب هاست که تمام روز فعالیت داشتم ! اما صبحا که از خواب پا میشم دردم تا نیم ساعت اول خیلی کمه و تقریبا نزدیک به صفر هستش . نکته ی مهم اینجاست که مطمئنم بزرگترین نشونیه مشکل منه اینه که درد فقط یک نقطه روی فیله ی چپ من هستش و فیله ی راست و یا هر قسمت دیگه ی کمرم هیچ دردی نداره . و مهم تر از اون ، اینه که همیشه وقتی قسمت پایین کمرم رو میدم داخل  ، قشنگ حس میکنم یه چیزی مثل رگ روی فیله ی چپم (دقیقا محل درد) تکون میخوره و عقب جلو میشه ، انگار یچیزی جا میوفته و حتی صداش هم ترق میاد ، شاید هم خود عضله ی فیله باشه که با عقب جلو شدنش صدا میده . از نشانه های دیگه ی دردم میتونم بگم وقتی عادی و به سمت پایین خم میشم و میرم پایین ، دردم تو همون قسمت که عرض کردم (پایین فیله چپ) بیشتر میشه ، انگار که اون ناحیه خشک باشه و با کش اومدنش درگیر میشه یا شاید با رگ عصبی چیزی درگیر میشه وقتی که خم میشم ، نکته قابل ذکر اینجاست که وقتی خم شدم به سمت پایین و در حالی که درد رو حس میکنم هر چه زاویه ی خم شدنم رو به سمت راست ببرم (یعنی سرم رو ببرم سمت زانوی راستم) که مطمئنا فیله ی چپم بیشتر کش میاد دردم بیشتر میشه ! اما اگر وقتی خم شدم زاویه بدنم رو ببرم سمت چپ ، به دلیل این که فشار کشش از روی فیله ی سمت چپ برداشته میشه و روی فیله ی راست میوفته ، اصلا محل دردم به هیچ وجه دردی رو حس نمیکنه . قبلا دکتر بهم قرص دیکلوفناک و گاپانتن داد و تا زمانی که مصرف میکردم یه درصدی از درد رو کم میکرد اما با قطع کردنش درد دوباره شدت پیدا میکرد . از عادت های بدم که داشتم میتونم به چرخش بدنم به طرفین برای شکاندن قلنج پایین کمرم اشاره کنم ، به تکرر این کار رو انجام میدادم . قبلنا ها زمان زیادی هم با زاویه ی خم رو به جلو پشت تلویزیون و کامپیوتر مینشستم .

درد نسبت به 17 ماه پیش چند درصدی بهتر شده . اما هنوز هستش . پارسال فیزیوتراپی هم رفتم اما تاثیری آنچنانی نداشت !

سیگار و مشروب اصلا مصرف نمیکنم .

سابقه بیماری فامیلی هم نداشتیم .

فقط این رو عرض کنم که این درد حدودا از 5-6 سال پیش به صورت خیلی خیلی خفیف با من بوده اما اینقد کم بوده که اصلا مورد توجهم قرار نمیگرفت ، اما درد دقیقا از روزی شدت قابل توجه گرفت که من برای شکاندن قلنج سمت راستم انقدر بدنم رو به سمت راست چرخوندم که سمت چپم به شدت درد گرفت . و این عارضه ی امروزم از همون لحظه شروع شد . این رو هم خدمتتون عرض کنم که شاید نیاز باشه این رو هم تو متنم ذکر کنم که درد به قسمت پاهام هم منتقل میشه یا نه ! باید بگم که اون یکی دو ماه اول که دردم شروع شده بود و شدت بیشتر از الآن بود . یه درد خیلی روز و کوچیک و کم موقع راه رفتن هر از گاهی به قسمپ چپ زانوی چپم میزد که بعد از اون 2 ماه از بین رفت و هیچ اثری ازش نیست .

با تشکر فراوان دکتر ، کمکم کنید ، بخدا افسردگی گرفتم از این که درد مضمن دارم و نمیتونم ورزش کنم

سلام

درگيري عضلات كمر و  مفصل كمر بسيار شايع است و قابل درمان كامل مي باشد. بايد معاينه و در صورت لزوم عكس گرفته شود تا درمان مقتضي انجام شود

درمان تکرر ادرار در اثر نقص عملکرد مثانه زنان و مردان با طب فیزیکی

کنترل کردن ادرار یکی از عملکردهای اصلی کف لگن است، عضلات کف لگن عضلاتی هستند که آنها را برای نگه داشتن ادرار منقبض و برای تخلیه ادرار شل می‌کنید. اگر این عضلات بیش از حد ضعیف باشد یا نقصی در هماهنگی آنها وجود داشته باشد، مشکل بی‌اختیاری ادرار به وجود می‌آید، بالعکس چنانچه عضلات بیش از حد گرفته و سفت باشد، شل کردن آنها دشوار می‌شود، در نتیجه خروج ادرار به مشکل برمی‌خورد یا مشکل احتباس ادرار پیش می‌آید. چنانچه عضلات کف لگن تحت فشار و تنش قرار بگیرد، حتی اگر نیازی به دفع ادرار وجود نداشته باشد، این عضلات سیگنالی مبنی بر نیاز به تخلیه و استفاده از سرویس بهداشتی را ارسال می‌کنند، در این شرایط مشکل تکرر ادرار و فوریت ادراری به وجود می‌آید.

درمان تکرر ادرار با طب فیزیکی

مثانه بیش فعال مشكل  شایعی می باشد به طوریکه حدودا 20 نفر از 100 نفر دچار علایم این بیماری می باشند علایم بیماری به صورت: تکرر ادرار روزانه، بیدار شدن از خواب برای ادرار درشب ،احساس فوریت ادراری غیر قابل کنترل، نشت و بی اختیاری ادرار می‌باشد. در حالی که بیمار عفونت ادراری و بیماری دیگری ندارد. شیوع اين مشكل با افزایش سن افزایش می‌یابد و به صورت قابل توجهی کیفیت زندگی، کیفیت خواب، فعالیت جنسی، سلامت روانی، کارامدی شغلی افراد و هزینه‌های سلامت را تحت تاثیر قرار می‌دهد. طیف وسیعی از روش‌های درمانی برای این مشكل وجود دارد. درمان اولیه شامل روش‌های محافظه کارانه  شامل اصلاح روش زندگی، اقدامات طب فيزيكی و توانبخشی شامل ورزش‌های تقویتی عظلات کف لگن و بالاکشنده مثانه و بيوفيدبك در ترکیب با روش‌های دارویی می‌باشد. در موارد مقاوم به درمان‌های محافظه کارانه، درمان‌های اختصاصی‌تر باید مد نظر قرار بگیرد. این روش‌ها شامل تعدیل عصبی، تزریق توکسین بوتولونیوم، و تقویت مثانه می‌باشد.  یک فرم از تعدیل عصبی از طریق عصب محیطی است که  PTNS  نام دارد. در اين روش كه در بخش طب فيزيكی انجام می‌شود لگن و مثانه و اسفنکتر ادراری تحریک می‌شود.  این کار با استفاده از یک سوزن نازک در بالای قوزک داخلی پا انجام می‌شود. این روش درمان به خوبی تحمل شده و هیچگونه عارضه جدی از آن گزارش نشده است.  در مورد کارامد بودن این روش درمانی مطالعات زیادی تا کنون انجام گرفته است. اخیرا شکل جدیدی از این روش بنام TcPTNS  با تحریک پوستی عصب  بدون استفاده از سوزن مورد استفاده قرار گرفته است که  این روش غیر تهاجمی اثر مشابه با دارو داشته و هیچ گونه عارضه‌ای نداشته است.

ارتباط با ما

اگر شما عزیزان دچار هرگونه مشکل مربوط به بی اختیاری هستید می‌توانید با مراجعه به دکتر غلامرضا رئیسی، و دكتر طناز احدي متخصص طب فیزیکی و توانبخشی از بهترین روش‌های درمانی تحت نظر ایشان بهره‌مند گردید. برای دریافت اطلاعات بیشتر یا رزرو نوبت می‌توانید با شماره ‌22893429 تماس حاصل نمایید

 علل احتمالی

---

ادرار کردن فرایند پیچیده‌ای است که سیستم‌های مختلفی از بدن را به کار می‌گیرد. بعضی تغییرات سیستم ادراری را فعال‌تر می‌کند. علل مربوط به سبک زندگی مانند نوشیدن مایعات فراوان، به ویژه مایعات حاوی کافئین یا الکل، بر حجم و تکرر ادرار اثر می‌گذارد. نوشیدن حجم زیادی از مایعات در شب باعث می‌شود که فرد برای ادرار کردن از خواب بیدار شود و به این ترتیب چرخه خواب مختل می‌شود. تکرر ادرار می‌تواند به یک عادت تبدیل شود. اما تکرر ادرار می‌تواند نشانه مشکلات کلیه، حالب یا مثانه یا ابتلا به عارضه دیگری مانند دیابت شیرین، دیابت بی‌مزه، بارداری یا اختلالات غده پروستات باشد. دیگر علل یا عامل‌های مرتبط با تکرر ادرار عبارت است از:

• اضطراب
• مصرف داروهایی مانند داروهای مدر که باعث نیاز به تخلیه مایعات از بدن می‌شود.
• سکته مغزی و دیگر عارضه‌های مغزی یا سیستم عصبی
• عفونت مجاری ادراری
• وجود تومور یا توده در ناحیه لگن
• سیستیت درون شبکه‌ای: نوعی التهاب دیواره مثانه
• سندرم مثانه پرکار (OAB): این سندرم انقباض‌های غیرارادی مثانه را ایجاد می‌کند، در نتیجه فرد ناگهان نیاز مبرمی برای تخلیه ادرار حس می‌کند.
• سرطان مثانه
• سنگ کلیه یا مثانه
• بی‌اختیاری ادرار
• تنگی مجرای ادرار
• قرار گرفتن لگن در معرض تشعشع، برای مثال در زمان پرتودرمانی برای درمان سرطان
• دیورتیکولیت روده: کیسه‌های کوچک و برآمده‌ای در دیواره روده بزرگ ایجاد می‌شود.
• عفونت‌های قابل انتقال از راه رابطه جنسی (STI) مانند کلامیدیا 

نشانه‌های تکرر ادرار در زنان و مردان

---

 

تکرر ادرار یکی از علائم اصلی پرادراری (پلی‌اوری) است. چنانچه علائم دیگری وجود داشته باشد، احتمالاً بیمار به عارضه جدی‌تری مبتلا شده است. برای مثال نوکتوریا به نیاز مبرم برای دفع ادرار در شب گفته می‌شود که چرخه خواب را مختل می‌کند. تکرر ادرار در شب می‌تواند علامت دیابت شیرین یا بی‌مزه باشد. دیگر علائمی که در صورت تکرر ادرار باید به آنها توجه شود، عبارت است از:

• درد یا ناراحتی هنگام ادرار کردن
• خون‌آلود، کدر یا غیرعادی بودن ادرار
• از دست دادن تدریجی کنترل مثانه یا بی‌اختیاری ادرار
• دشواری در ادرار کردن علی‌رغم حس نیاز برای تخلیه ادرار
• ترشح داشتن واژن یا آلت تناسلی مردانه
• افزایش اشتها یا تشنگی
• تب یا لرز
• حالت تهوع یا استفراغ
• احساس درد در کمر یا پهلو

چنانچه علائم دیگری وجود داشته باشد، یا تکرر ادرار کیفیت زندگی را مختل کرده باشد، بهتر است که به پزشک مراجعه کنید. برای مثال تکرر ادرار می‌تواند علامت عفونت کلیه باشد، که اگر به موقع درمان نشود، کلیه‌ها برای همیشه آسیب می‌بیند. در واقع باکتری‌های عامل عفونت می‌تواند وارد جریان خون شود و دیگر نقاط بدن را نیز آلوده کند. این عفونت گسترده خطرناک و کشنده است و نیاز به درمان و مراقبت دارد.

پزشکان چگونه علت این عارضه را تشخیص می‌دهند؟

---

پزشک معالج سابقه پزشکی بیمار را بررسی می‌کند، معاینه بالینی کاملی را انجام می‌دهد و از بیمار درباره تکرر ادرار و علائم دیگر می‌پرسد. پزشکان سوالات زیر را برای تشخیص عارضه می‌پرسند:

• الگوی تکرر ادرار، برای مثال زمان شروع، تغییرات ایجاد شده و ساعات نیاز به تخلیه ادرار در طول روز
• داروهای مصرفی فعلی
• حجم مایعی که در طول روز نوشیده می‌شود.
• تغییر رنگ، بو یا غلظت ادرار
• میزان کافئین و الکل مصرفی و این که آیا بیمار تغییری در میزان و الگوی مصرف مایعات داده است یا خیر.

آزمایش‌های زیر نیز برای کمک به تشخیص انجام می‌شود:

• آزمایش ادرار برای تعیین ناهنجاری در ادرار
• سونوگرافی برای مشاهده کلیه‌ها
• رادیوگرافی ساده یا سی تی اسکن شکم و لگن
• آزمایش‌های عصبی برای تشخیص اختلال‌های عصبی
• آزمایش برای تشخیص عفونت‌های جنسی مقاربتی

نوار مثانه

نوار مثانه (تست یورودینامیک) کارآمدی مثانه را در نگهداری و تخلیه ادرار ارزیابی می‌کند، عملکرد حالب نیز در نوار مثانه بررسی می‌شود. موارد زیر در نوار مثانه نظر گرفته می‌شود:

• ثبت زمانی که خروج جریان ادرار از بدن شروع می‌شود.
• تعیین حجم ادرار
• سنجش توانایی بیمار برای متوقف کردن جریان متوسط ادرار

پزشک معالج برای اندازه‌گیری‌های دقیق از موارد زیر استفاده می‌کند:

• وسایل تصویربرداری برای بررسی چگونگی پر و خالی شدن مثانه
• نمایشگر برای اندازه‌گیری فشار داخل مثانه
• سنسور برای ثبت کردن فعالیت عصب و عضله

در صورت لزوم قبل از گرفتن نوار مثانه به بیمار توصیه می‌شود که شیوه مصرف مایعات را تغییر دهد یا مصرف بعضی داروها را قطع کند. همچنین لازم است که بیماران با مثانه پر به کلینیک مراجعه کنند.

درمان‌های ساده و اولیه برای مقابله با تکرر ادرار

---

 

چنانچه تکرر ادرار ناشی از ابتلا به عارضه‌های دیگری نباشد که به درمان توسط پزشک نیاز داشته باشد، روش‌های مختلفی برای کاهش تعداد دفعات تخلیه ادرار در روز پیشنهاد می‌شود.

بازآموزی مثانه

این روش برای درمان سندرم مثانه پرکار یا بیش‌فعال مفید است. از بیمار خواسته می‌شود که ادرار را برای مدتی بیشتر از زمان معمول نگه دارد. این وقفه‌ها ظرف یک بازه زمانی 12 هفته‌ای به تدریج بیشتر می‌شود. این روند به بازآموزی مثانه برای نگه داشتن ادرار به مدتی طولانی‌تر کمک می‌کند و به این ترتیب بیمار در طول روز تعداد دفعات کمتری ادرار می‌کند.

تمرین‎های کگل

بیمار عضلات کف لگن را در تمرین‌های کگل منقبض و شل می‌کند. عضلات کف لگن همان عضلاتی هستند که برای توقف ارادی ادرار و شروع دوباره جریان ادرار به کار برده می‌شوند. تقویت این عضلات به افزایش کنترل مثانه کمک می‌کند و تکرر و فوریت ادراری را کاهش می‌دهد. برای انجام تمرین‌های کگل کافی است که عضلات کف لگن را به مدت 3 ثانیه منقبض کنید، سپس آنها را 3 ثانیه شل کنید. این حرکت را 15 ـ 10 بار در هر نوبت و حداقل 3 نوبت در طول روز انجام دهید. تمرین‌های کگل فقط زمانی موثراند که به طور منظم انجام داده شوند.

تغییر رژیم غذایی

از خوردن غذاهای تحریک کننده مثانه یا مدر مانند کافئین، الکل، نوشیدنی‌های کربنات‌دار، شیرین کننده‌های مصنوعی، فراورده‌های تهیه شده از گوجه فرنگی، شکلات و غذاهای تند پرهیز کنید. فیبر بالایی را در برنامه غذایی خود بگنجانید، چون یبوست علائم سندرم مثانه پرکار را تشدید می‌کند. 

کنترل مصرف مایعات

به اندازه کافی مایعات بنوشید تا دچار یبوست و افزایش غلظت ادرار نشوید. از 5 ـ 4 ساعت قبل از خواب سعی کنید که نوشیدن مایعات را به حداقل برسانید تا در طول شب نیازی به تخلیه ادرار حس نکنید یا تکرر ادرار در شب کمتر شود.

درمان تکرر ادرار

---

درمان تکرر ادرار با توجه به علت اصلی این مشکل انجام می‌شود.

• عفونت مجرای ادرار: پزشک معالج آنتی بیوتیک برای درمان عفونت مجرای ادرار تجویز می‌کند. نوشیدن مایعات فراوان توصیه می‌شود.
• دیابت: چنانچه میزان قند خون بالا باشد، تکرر ادرار غالباً یکی از نخستین علائم دیابت است. درمان این نوع تکرر ادرار به مدیریت و نظارت دقیق بر میزان قند خون نیاز دارد.
• مصرف داروهای مدر: از پزشک معالج‌تان سوال کنید که آیا می‌توانید داروهای مدر را صبح‌ها یا با فاصله بیشتر مصرف کنید. کاهش مصرف داروهای مدر نیاز به استفاده از سرویس بهداشتی در شب (نوکتوریا) را کاهش می‌دهد.
• مشکلات پروستات: برای درمان مشکلات پروستات باید به متخصص اورولوژی مراجعه نمود. معمولاً دو نوع دارو برای درمان عارضه بزرگ شدن پروستات تجویز می‌شود، بازدارنده‌های 5 ـ آلفا ردوکتاز که میزان هورمون بزرگ کننده پروستات را کاهش می‌دهد و آلفا بلاکرها که سلول‌های صاف عضلانی، از جمله مثانه را شل می‌کند. در صورت لزوم جراحی برای درمان مشکلات پروستات انجام می‌شود.
• بارداری: تکرر ادرار غالباً یکی از عوارض بارداری است. برای کنترل تکرر ادرار ناشی از بارداری، به ویژه در هفته‌های آخر کار زیادی نمی‌توان انجام داد. مصرف مایعات مدر حاوی کافئین، مانند چای، سودا یا قهوه را کاهش دهید، اما مراقب باشید که حجم کلی مایعات دریافتی را کم نکنید، چون تامین آب بدن در دوران بارداری بسیار مهم است. به مادران توصیه می‌شود که بخش عمده مایعات را در طول روز بنوشند تا نیاز به تخلیه ادرار شب‌ها از خواب بیدارشان نکند. همچنین به بانوان باردار پیشنهاد می‌شود که هنگام ادرار کردن اندکی رو به جلو خم شوند تا مثانه کاملاً تخلیه شود. 
• بی‌اختیاری استرسی: طرح درمان بی‌اختیاری استرسی شامل تعدیل رفتار، برای مثال کاهش وزن و ترک سیگار می‌شود. دیگر روش‌های درمان عبارت است از تمرین‌های عضلات کف لگن، تحریک کف لگن، بیوفیدبک، درمان با انرژی رادیوفرکوئنسی، استروژن موضعی و در موارد شدید، جراحی.
• سیستیت مثانه: برای درمان این عارضه باید به اورولوژیستی مراجعه کرد که در زمینه درمان این عارضه و التهاب مثانه تخصص دارد. طرح معمول درمان شامل تجویز داروهایی مانند پنتوزان پلی سولفات سدیم (المیرون)، داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای، مسکن یا آنتی هیستامین می‌شود. گاهی اوقات درمان جراحی نیز ضرورت می‌یابد.
• سکته مغزی یا دیگر بیماری‌های عصبی: تجویز دارو یا رفتاردرمانی، برای مثال بازآموزی مثانه، با توجه به علت تکرر ادرار برای درمان آن انتخاب می‌شود.
• سرطان مثانه: درمان سرطان مثانه باید تحت نظر متخصص اورولوژی انجام شود. درمان سرطان مثانه شامل جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی می‌شود.
• ام اس: تغییر رژیم غذایی، کاهش مصرف مایعات از چند ساعت قبل از خواب، بازآموزی مثانه یا تخلیه ادرار برنامه‌ریزی شده، مصرف دارو، طب فیزیکی کف لگن، تحریک جلدی عصب تیبیال (PTNS)، خودسوندگذاری متناوب (ISC) و دیگر مداخلات جراحی برای درمان تکرر ادرار ناشی از ام اس به کار برده می‌شود.
• سندرم مثانه پرکار: بازآموزی مثانه معمولاً نخستین درمانی است که برای سندرم مثانه پرکار امتحان می‌شود. همچنین داروهایی مانند تولترودین (دیترول LA)، قرص اکسی بوتینین (دیتروپان)، داریفناسین (انابلکس)، اکسی بوتینین جلدی (اکسی‌ترول)، تروسپیوم (Sanctura XR)، سولفیناسین (VESIcare)، میرابگرون (Myrbetriq) یا بوتاکس (سم بوتولینوم A) می‌شود. درمان‌های مبتنی بر تحریک عصبی مانند تحریک جلدی عصب تیبیال (PTNS) و تحریک عصب خاجی (SNS) نیز توصیه می‌شود.
• شیرین کننده‌های مصنوعی، کافئین و غذاهای دیگر: از مصرف نوشیدنی‌ها و غذاهای مدر و تحریک کننده مثانه خودداری کنید.

طب فیزیکی لگن برای مدیریت علائم ادراری

---

درمان طب فیزیکی بر بازیابی عملکرد عادی عضلات و بافت‌های پیوندی عضلات ناحیه لگن متمرکز می‌شود. برای رفع مشکلات تکرر یا فوریت ادرار، احتباس ادرار و دشواری در شروع ادرار لازم است که روی شل کردن این عضلات کار شود. تقویت عضلات کف لگن و عضلات هسته‌ای برای بازیابی کنترل عادی مثانه و درمان بی‌اختیاری ادرار ضروری است.

• آزادسازی نقاط ماشه‌ای: گره‌های دردناکی را تسکین می‌دهد که سیگنال ضرورت تخلیه ادرار را تولید می‌کنند، حتی اگر نیازی به تخلیه ادرار نباشد. 
• آزادسازی فاشیال: گرفتگی ناحیه لگن را برطرف می‌کند، در نتیجه مثانه می‌تواند به طور عادی منبسط شود و قبل از نیاز به تخلیه کاملاً پر شود. 
• آزادسازی بافت همبند جای زخم: چسبندگی جای زخم (اسکار) در این روش از بین می‌رود، بنابراین مشکلی که بافت همبند سفت شده برای پر شدن مثانه ایجاد می‌کرد، برطرف می‌شود.
• تمرین‌های کششی و مراقبت از خود: همواره بخش مهمی از طب فیزیکی است. متخصص تمرین‌های ساده‌ای را به بیماران آموزش می‌دهد تا با انجام دادن آنها در خانه عضلات کف لگن شل شود و علائم ادراری برطرف گردد.
• تقویت هدفمند: عضلات خاصی را هدف می‌گیرد که ضعیف شده‌اند و عملکرد مناسبی ارائه نمی‌دهند. تقویت هدفمند فراتر از تقویت عضلات هسته‌ای و تمرین‌های کگل عمل می‌کند که فقط نگه داشتن اختیاری ادرار را تقویت می‌کند. تقویت هدفمند عضلات شکمی، مورب و سرینی و عضلات دیگری را درگیر می‌کند که در پیشگیری از بی‌اختیاری ادرار نقش دارند.
• آموزش مثانه: از بیمار خواسته می‌شود که زمان تخلیه ادرار و علائم را یادداشت کند تا متوجه شود که چه عامل‌هایی بروز علائم را تحریک می‌کند و همچنین درمان تا چه حد موثر بوده است.

بیوفیدبک و تحریک کف لگن

بیوفیدبک واکنش دیداری و یا شنیداری دستگاهی است که به گونه‌ای برنامه‌ریزی شده تا بتواند تغییرات مربوط به فعالیت فیزیولوژیک بدن انسان را اندازه‌گیری کند. بیوفیدبک عمدتاً برای آموزش واکنش‌های جسمی جدیدی به کار برده می‌شود که در گذشته خودکار و خارج از حوزه کنترل انسان محسوب می‌شدند. گردش خون یکی از مواردی است که همگی ما آن را غیرقابل کنترل می‌دانیم. پژوهشگران دریافته‌اند که افراد با استفاده از بیوفیدبک می‌توانند، یاد بگیرند که چگونه دمای دستها را از طریق افزایش گردش خون بالا ببرند. سودمندی این تغییر در درمان سردردهای میگرنی اثبات شده است. تکنیک بیوفیدبک در کنار تمرین‌های کگل برای درمان بی‌اختیاری استرسی  بانوان به کار برده شده است. در اینجا منظور از استرس فشار روانی نیست، بلکه به بالا رفتن فشار داخل شکم در اثر فعالیت‌هایی مانند سرفه، عطسه، راه رفتن سریع یا بلند کردن اشیاء اشاره دارد. آموزش در اختیار گرفتن جریان ادرار مبتنی بر بیوفیدبک راهکار موثر و اثبات شده‌ای برای درمان بی‌اختیاری فوریتی و بی‌اختیاری ناشی از حجم زیاد ادرار است. بی‌اختیاری فوریتی به نیاز فوری و مبرم برای تخلیه ادرار گفته می‌شود، به گونه‌ای که بیمار نمی‌تواند به موقع خود را به سرویس بهداشتی برساند، در حالت بی‌اختیاری ناشی از حجم زیاد ادرار نیز مقدار کمی ادرار به دلیل پر بودن مثانه نشت می‌کند. همچنین می‌توان از بیوفیدبک در کنار تحریک الکتریکی عضلات کف لگن استفاده کرد تا این عضلات روش شل شدن را یاد بگیرند. تنش شدید در عضلات لگن، مانند سردردهای ناشی از انقباض عضلات، مقاربت دردناک، تکرر ادرار، دشواری در شروع ادرار، درد لگن و حتی ناتوانی در ادرار کردن را به دنبال دارد. یادگیری شل کردن ارادی عضلات از طریق بیوفیدبک بسیار موثر و سودمند است.  هرچند اکثر بانوان درباره تمرین‌های کگل شنیده‌اند، اما بسیاری از آنها روش انجام این تمرین‌ها را نمی‌دانند، چون نمی‌دانند که عضلات هدف کجا واقع شده‌اند و چطور باید آنها را تمرین بدهند. انقباض‌های غیرمرتبط عضلات سرینی (باسن)، منقبض کردن عضلات دیواره شکم و انقباض عضلات ابداکتور پا سه اشتباه رایجی هستند که بیماران هنگام انجام دادن تمرینات کگل مرتکب می‌شوند. انقباض عضلات دیواره شکم فشار مثانه را افزایش می‌دهد و به این ترتیب احتمال بی‌اختیاری بیشتر می‌شود. بیوفیدبک با آموزش محل قرارگیری عضلات کف لگن مانع بروز این اشتباهات می‌شود.

سازو کار تاثیرگذاری بیوفیدبک

متخصص وسیله‌ای به نام پرینئومتر را وارد حفره واژن می‌کند. این نمایشگر کوچک انقباض‌های عضلات را اندازه‌گیری می‌کند. این نمایشگر به دستگاهی بیرون بدن متصل می‌شود که می‌توان سیگنال‌های آن را دید و شنید. تصویر بسته به قدرت انقباض تغییر می‌کند و زیروبمی و بلندی صدا نیز تغییر می‌کند. واکنش دیداری و یا شنیداری به بیمار اجازه می‌دهد تا متوجه شود که چه زمانی عضلات صحیح را منقبض کرده است و شدت فشار لازم برای تقویت این عضلات چقدر باید باشد. بیوفیدبک غالباً همراه با برنامه تحریک عضلات کف لگن انجام می‌شود تا قدرت و استقامت عضلات لگن افزایش یابد. پس از آن که بیمار عضلات هدف را شناخت و روش صحیح انجام دادن تمرینات کگل را فراگرفت، استفاده از نمایشگر بیوفیدبک دیگر ضرورتی ندارد. بیمار می‌تواند ورزش درمانی را خودش ادامه دهد. هرچند یاد گرفتن و انجام دادن این تمرین‌ها اصلاً دشوار نیست، اما پشتکار بیمار شرط اصلی موفقیت درمان است. تقویت عضلات نیز مانند هر بخش دیگری از بدن بدون ورزش منظم و مداوم ممکن نیست. این تمرین‌ها باید تا پایان عمر انجام داده شود.   

اقدامات لازم پس از درمان تکرر ادرار

---

مشکلات مزمن و مداوم ناشی از تکرر ادرار باید توسط پزشک و ترجیحاً متخصص اورولوژی بررسی شود. بیمار باید داروهای تجویز شده را طبق دستور پزشک مصرف کند و هرگونه مشکل یا عوارض ناشی از مصرف دارو را به پزشک معالج خود اطلاع دهد. چنانچه پزشک بازآموزی مثانه یا تغییر رژیم غذایی و دیگر تعدیل‌های رفتاری را لازم بداند، بیمار باید دستورات و راهنمایی‌های پزشک را به دقت انجام دهد.

پیش‌آگهی تکرر ادرار

---

بسیاری از علل تکرر ادرار موقتی و قابل درمان است. درمان علت اصلی تکرر ادرار علائم آن را کاهش می‌دهد یا از بین می‌برد.

آیا تکرر ادرار قابل پیشگیری است؟

---

چون تکرر ادرار علل مختلف و متعددی دارد، فقط یک روش برای پیشگیری از آن وجود ندارد. رژیم غذایی مناسب و زیاده‌روی نکردن در مصرف مایعات و مواد غذایی مدر تکرر ادرار را کاهش می‌دهد. تمرین‌های کگل عضلات کف لگن را قوی نگه می‌دارد و از تکرر ادرار ناشی از بالا رفتن سن جلوگیری می‌کند. درهر حال چنانچه با علائم نگران کننده مواجه شدید، به سرعت به پزشک مراجعه کنید، تا بتوان مشکل را با درمان‌های ساده برطرف کرد و از تشدید علائم جلوگیری نمود.

درمان نرمی کشکک زانو (کندرومالاسی پاتلا) با بریس و چسب طبی

یكی از شایعترین علل مراجعه به متخصصین طب فیزیكی و توانبخشی درد جلو زانو است. درد جلو زانو در جوانان شایع‌تر است و باعث نگرانی زیادی در آنها می‌شود. این درد در افراد ورزشكار بخصوص ورزشكاران حرفه‌ای نیز شایع است و در موارد زیادی باعث اختلال در عملكرد حرفه‌ای این افراد  می‌شود. نرمی کشکک زانو یکی از شایع‌ترین علل زانودرد، بخصوص درد جلو زانو و یا درد پشت كشكك به ویژه در دختران جوان است. قبلا تصور می‌شد كه سندرم درد پاتلوفمورال یك بیماری خود محدود شونده است. اما تحقیقات نشان داده كه در صورت درمان نكردن این حالت، در موارد زیادی این درد مزمن شده و نهایتا باعث آرتروز زودرس می‌شود. بنابراین باید درمان این بیماری جدی گرفته شود. قبلا فكر می‌كردند كه علت درد جلو زانو، نرم شدن غضروف كشكك است و به نرم و ضعیف شدن غضروف زیر کشکک زانو، کندرومالاسی کشکک یا نرمی کشکک زانو گفته می‌شد. علت درد جلو زانو در تمام موارد نرمی غضروف كشكك نیست و موارد زیادی از نرمی غضروف كشكك باعث درد نمی‌شود. بنابراین اسم نرمی غضروف كشكك اسم اشتباهی است و دیگر استفاده نمی‌شود.  اما مشخص شده بیشتر این مشكل به علت اختلال حركت در زانو است. زانودردی که در اثر تحریک این غضروف هنگام فعالیت کردن بروز می‌یابد، اصطلاحاً سندرم پاتلوفمورال گفته می‌شود.

 در صورت استمرار زانودرد حتماً به پزشک مراجعه کنید

درد مربوط به سندرم پاتلوفمورال ممكن است پس از مدتی استراحت کردن برطرف ‌شود. اما اگر درد علی‌رغم درمان‌های خانگی، همچنان استمرار داشته باشد، باید برای معاینه زانو به پزشک مراجعه نمود. متخصصین طب فیزیكی زانو را برای تعیین علت اصلی درد به دقت معاینه می‌کنند و در صورت لزوم، با توجه به نتایج معاینه‌ی بالینی ممكن است بررسی بیشتری لازم باشد. معمولا معاینه دقیق بیومكانیك كه مشاهده حركات كشكك، معاینه عضلات و كف پا و حتی لگن است برای درمان نرمی غضروف كشكك لازم است. اسکن MRI روشی تصویربرداری است که جزئیات مفصل زانو را به وضوح نشان می‌دهد، بنابراین ممکن است ام آر آی نیز برای تشخیص علت زانودرد انجام شود اما در نرمی غضروف كششك انجام ام آر ای معمولا لازم نیست. آرتروسکوپی نیز در موارد بسیار نادری لازم می‌شود، در این روش دوربین بسیار کوچکی وارد زانو می‌شود تا پزشک بهتر بتواند غضروف را بررسی کند. متخصصین طب فیزیكی و توانبخشی انواع درمان‌های غیر جراحی را برای درمان درد زانو انجام می‌دهند. در صورت عدم تصحیح مشكل بیومكانیك، عدم درمان می‌تواند منجر به ساییدگی و آرتروز زودرس مفصل گردد.

پل ارتباطی

برای کسب اطلاعات بیشتر و یا رزرو نوبت با شماره 22893429 تماس حاصل فرمایید.

 علل نرمی کشکک زانو

---

 

نرمی کشکک زانو معمولاً پی‌آمد موقعیت نامناسب کشکک زانو در زمان لغزیدن روی استخوان ران است. این عدم هم‌ترازی منجر به ساییدگی غضروف زیر کشکک زانو و شروع درد موضعی می‌شود. کشکک زانو سر استخوان را در حالت عادی به کمک عضله چهارسر ران می‌کشد تا به صورت یک خط راست دربیاید. اما موقعیت قرارگیری کشکک نسبت به سمت خارجی استخوان ران در بیماران مبتلا به کندرومالاسی کشکک نامناسب است. این ناهنجاری و انحراف مسیر جزئی باعث می‌شود که سطح زیرین استخوان کشکک روی استخوان ران ساییده شود و درد و التهاب مزمن ایجاد شود. برخی افراد، از قبیل دختران جوان، كوهنوردان، دوندگان با کف پای صاف یا زانوی ضربدری یا بیماران دچار بدشکلی در سطح زیرین کشکک، بیشتر در معرض ابتلا به این عارضه قرار دارند.

علائم نرمی کشکک زانو

---

علائم نرمی کشکک زانو شامل ناراحتی مبهم داخل زانو می‌شود که در اثر فعالیت کردن (دویدن، پریدن، کوهنوردی یا پایین آمدن از پله‌ها) یا مدت طولانی نشستن با زانوهای خمیده تشدید می‌شود. همچنین برخی بیماران دچار نرمی کشکک زانو نوعی گرفتگی را در ناحیه زانو حس می‌کنند که در صورت متورم بودن زانوها وضوح بیشتری می‌یابد. چنانچه این علائم نادیده گرفته شود، ضعیف شدن و تحلیل رفتن عضله چهارسر ران، ضعیف شدن پا را به دنبال خواهد داشت.

تشخیص نرمی کشکک زانو

---

برای تشخیص کندرومالاسی کشکک زانو لازم است که فعالیت‌ها یا موقعیت‌هایی که باعث شروع، تشدید یا تسکین درد می‌شود، بررسی گردد. معاینه بالینی نیز شامل ارزیابی وضعیت مفصل‌های ران، زانو، مچ پا و ساختار عضلانی ران و پا می‌شود. ساییده شدن کشکک زانو روی استخوان ران و صدا دادن مفصل (کریپتوس) هنگام خم و بازكردن زانو گاهی اوقات باعث بروز درد می‌شود. پزشک نرمی کشکک را بر مبنای نتایج بررسی سابقه‌ بروز درد و معاینه‌ بالینی تشخیص می‌دهد. مهمترین جنبه تشخیصی برای برنامه درمانی، معاینه بیومكانیك است كه برخی از متخصصین طب فیزیكی در این زمینه مهارت دارند. درمان طب فیزیكی و توانبخشی غالباً در این مرحله شروع می‌شود. بندرت لازم است که آزمایش‌های بیشتری مانند رادیوگرافی و ام آر آی (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) برای اطمینان از صحت تشخیص اولیه و عدم وجود مشکل در بافت‌های مجاور یا داخل مفصل زانو انجام شود.  در سال‌های اخیر استفاده از سونوگرافی در برخی از كلینیك‌های طب فیزیكی و توانبخشی انجام می‌شود كه بررسی غضروف زانو را تسهیل كرده است.

درمان نرمی کشکک زانو 

---

طرح درمان با توجه به وضعیت زانو توسط متخصصین طب فیزیكی برنامه ریزی می‌شود، به حداقل رساندن درد و آسیب نخستین هدف درمان است. اگر درمان انجام نشود، احتمال آرتروز زودرس زانو وجود خواهد داشت. پزشک متخصص طب فیزیكی  بیومکانیک بیمار، یعنی چگونگی حرکت کردن، گام برداشتن، عملکرد مفاصل بالا و پایین زانو، پایداری عضلات مرکزی و ...، را ارزیابی می‌کند.

باید تا زمان برطرف شدن درد به زانو استراحت داد

فشار آوردن به زانو درد را تشدید می‌کند و باعث بروز عوارض دیگر می‌شود. بنابراین سعی شود که وزن زیادی را به مدت چند روز به زانوی دردناک تحمیل نشود. همچنین از انجام دادن فعالیت‌های تشدید کننده‌ی درد خودداری نباید انجام شود. برنامه‌ی روزمره‌ی  در صورت لزوم باید تغییر كند، برای مثال بالا و پایین رفتن از پله نباید انجام شود و حركاتی كه باعث خم شدن زانو بیش از 90 درجه می شود ممنوع است. توصیه می‌کنیم ورزش‌های با فشار كمتر به زانو مانند شنا یا دوچرخه‌سواری را جایگزین ورزش‌هایی مانند دو و پیاده‌روی شود.

مصرف داروهای بدون نسخه

مصرف داروهای مسكن، به كم كردن درد کمک می‌کند. مسکن‌هایی مانند ایبوپروفن که دارای خاصیت ضدالتهابی است، انتخاب مفیدی برای آرام کردن درد پاتلوفمورال محسوب می‌شود.

• قبل از مصرف داروهای بدون نسخه، دستور مصرف آن را به دقت مطالعه کنید. دارو را بیشتر از مقدار تعیین شده مصرف نکنید.
• چنانچه پزشکان برای درمان ناراحتی‌های دیگر، قبلاً دارو برایتان تجویز کرده‌اند، حتماً درباره مناسب بودن مصرف مسکن‌ها از دکتر داروساز سوال کنید. چون ممکن است این مسکن‌ها با داروهای مصرفی فعلی تداخل دارویی ایجاد کند و واکنش‌های شدیدی بروز یابد. به خصوص مصرف این داروها با داروهای  كاهنده فشار خون تداخل ایجاد می‌كند.

کاهش وزن

چاقی و اضافه وزن از عامل‌های خطر درد پاتلوفمورال محسوب می‌شود. در هر قدم زدن 6 برابر وزن به زانو فشار وارد می شود و در دویدن این رقم تا 20 برابر می‌شود.

• کاهش دریافت کالری و ورزش منظم به لاغر شدن کمک می‌کند.
• ورزش نباید فراموش شود. ورزشی باید انتخاب شود که به آن علاقه وجود دارد تا به این ترتیب انگیزه‌ برای ورزش کردن بیشتر شود. برای مثال اگر كسی شنا را دوست ندارد، بعید است که سه بار در هفته استخر برود. اما اگر دوچرخه سواری را دوست دارد، به احتمال زیاد برنامه‌های دوچرخه‌سواری را پشت گوش نخواهد انداخت.

طب فیزیکی

بخشی از تخصص مدرن طب فیزیكی و توانبخشی برای تشخیص و درمان دقیق دردهای عضلانی اسكلتی و عصبی است. درمان درد زانو با توجه به معاینه بیومكانیك، تمرین‌های تقویتی و کششی مناسب را برای رفع علل بیومکانیکی درد توصیه می‌کند. خوشبختانه تقریباً تمام موارد کندرومالاسی کشکک واکنش مناسبی به درمان طب فیزیکی نشان می‌دهد. تسکین سریع درد و التهاب موضعی نخستین هدف درمان است، سپس مشکلات همترازی و بیومکانیکی برطرف می‌شود. متخصص طب فیزیکی به جز ورزش مدالیته‌ها و درمان‌های دیگری مانند بیوفیدبك اولتراسوند، شاک ویو و لیزرتراپی را برای تسکین زانودرد ناشی از آسیب دیدگی توصیه می‌کند. در استفاده از بیوفیدبك، سنسورهایی روی عضلات گذاشته شده و كنترل مغز روی عضله به صورت دقیقی افزایش می‌یابد.

چسب زدن یا تیپینگ

تیپینگ یا چسب زدن به تسکین زانودرد ناشی از نرمی کشکک زانو کمک می‌کند. چسب زدن با نگه داشتن کشکک در محل صحیح، باعث می‌شود که کشکک در مسیر صحیح رو به بالا و پایین بلغزد. ارسال سیگنال‌های اضافی از راه عضلات اطراف کشکک زانو، یعنی عضله چهارسر نیز، فایده‌ی دیگر چسب زدن است. چسب زدن یک سمت عضله چهارسر را بیشتر از سمت دیگر فعال می‌کند، در نتیجه عضله کشکک را می‌کشد و در محل صحیح قرار می‌دهد.

 زانوبند طبی

زانوبند طبی مخصوص برای پایدار کردن کشکک زانو و نگه داشتن آن در موقعیت صحیح طراحی می‌شود. این نوع بریس مانند تکنیک تیپینگ، اجازه نمی‌دهد که زانو از مسیر صحیح خارج شود و به سمت لبه‌ خارجی زانو منحرف شود، در نتیجه فشار روی مفصل پاتلوفمورال کاهش می‌یابد. به این ترتیب درد کمتر می‌شود و فرایند التیام شتاب می‌گیرد. انواع مختلف زانوبند وجود دارد كه متخصصین طب فیزیكی بر اساس مشكل بیمار آن را تجویز می‌كنند.

کفش و کفی طبی

عموماً برای درمان درد پاتلوفمورال از کفی طبی استفاده می‌شود، چون اگر کف کفش از قوس کف پا حمایت نکند، درد شروع یا تشدید می‌شود. کفی طبی یا ارتوز دقیقاً اندازه‌ی پای بیمار تهیه می‌شود. کفی وقتی برای بیمار ساخته می‌شود بهترین نتیجه را به دست می‌دهد. از پزشک معالج خود بپرسید که در چه مکان‌هایی و چه زمانی باید از کفی طبی استفاده کنید و اصولاً آیا کفی کمکی به تسکین درد پاتلوفمورال می‌کند یا خیر.

ورزش درمانی برای تسکین درد ناشی از نرمی غضروف کشکک زانو

نرمش کردن قبل و بعد از ورزش کردن یا هر گونه برنامه تمرینی ضروری است. نرمش کردن و گرم کردن بدن از آسیب‌دیدگی و بروز درد پاتلوفمورال جلوگیری می‌کند. متخصص طب فیزیکی برنامه‌های ورزشی و کششی مخصوصی را برای کمک به مکانیسم مولد درد پاتلوفمورال توصیه می‌کند. برخی تمرینات در آرتروز زانو موثرند اما درد پاتلوفمورال را بدتر می‌كنند. متاسفانه این ورزش‌ها به صورت رایج به بیماران توصیه می‌شوند.

کشش باسن و نوار ایلیوتیبیال (انجام حرکت بر روی سمت راست بدن در تصویر نشان داده شده)

برای انجام این تمرین کششی به روش زیر عمل کنید:

• در موقعیت نشان داده شده در تصویر قرار بگیرید، بالاتنه را به سمت راست بچرخانید و با بازوی چپ پای راست را رو به عقب فشار بدهید.
• باید کشش را در عضله باسن راست و بخش خارجی ران راست حس کنید.
• 30 ـ 20 ثانیه در این وضعیت بمانید.
• این تمرین را 10 ـ 5 بار انجام دهید.
• سپس تمرین را برای سمت دیگر تکرار کنید.
• سعی كنید زانو بیش از 90 درجه خم نشود

کشش نوار ایلیوتیبیال (انجام حرکت بر روی سمت چپ در تصویر نشان داده شده)

 مراحل انجام این تمرین به شرح زیر است:

• در موقعیت نشان داده شده در تصویر قرار بگیرید، پای راست را به صورت ضربدری جلوی پای چپ قرار دهید.
• دست‌ها را به هم بچسبانید و رو به پایین ببرید.
• باید کشش را در بخش خارجی ران چپ حس کنید.
• این کشش را 30 ـ 20 ثانیه حفظ کنید.
• این تمرین را 10 ـ 5 بار برای هر سمت تکرار کنید.

تقویت ابداکتور مفصل ران

برای انجام این حرکت به روش زیر عمل کنید:

• بنشینید و یک توپ لاستیکی را بین زانوها فشار دهید.
• این فشار را 10 ـ 5 ثانیه حفظ کنید.
• تمرین را 10 ـ 5 بار تکرار کنید.

نکته: اگر توپ ندارید، دست‌هایتان را مشت کنید و بین زانوها قرار دهید.

 تقویت عضله چهارسر داخلی

 برای انجام این تمرین به روش زیر عمل کنید:

• بنشینید و یک توپ لاستیکی را بین پاها، دقیقاً بالای زانوها بگذارید.
• همان‌طور که توپ را بین پاها فشار می‌دهید، یک پا را بکشید و صاف کنید.
• فشار را 10 ـ 5 ثانیه ادامه دهید، سپس پا را به موقعیت اولیه برگردانید.
• این حرکت را 10 ـ 5 بار برای هر دو پا تکرار کنید.

نکته: اگر توپ ندارید، می‌توانید دست‌ها یا دست‌های مشت کرده را بین زانوها بگذارید و فشار دهید.

کشش همسترینگ

برای انجام این تمرین به روش زیر عمل کنید:

• مانند تصویر در موقعیت قرار بگیرید و زانوی چپ را خم کنید.
• با دو دست از ران بگیرید و ران را ثابت نگه دارید.
•  پای چپ را در هوا صاف کنید تاجایی که کشش را حس کنید.
• این کشش را 30 ـ 20 ثانیه حفظ کنید.
• این تمرین را 10 ـ 5 بار تکرار کنید، سپس جای پاها را عوض کنید.

حرکت تقویت کننده‌ی ابداکتور مفصل ران (حرکت بر روی سمت چپ از نمای روبرو و کنار نشان داده شده) 

 برای انجام این حرکت به روش زیر عمل کنید:

• در موقعیت نشان داده شده در تصویر قرار بگیرید، روی پای چپ بایستید و زانو را اندکی خم کنید.
• پای راست را به آرامی به اندازه 30 درجه بالا ببرید، چند ثانیه در این موقعیت بمانید، سپس پا را به آهستگی روی زمین بگذارید و هر دو پا را صاف کنید.
• این تمرین را ده بار انجام دهید.
• اجازه ندهید که لگن خم شود یا زانوهای خمیده رو به داخل بچرخد. زانو و پایین پا را صاف و رو به جلو نگه دارید.

کشش مفصل ران و باسن

برای انجام دادن این تمرین به روش زیر عمل کنید:

• در موقعیت نشان داده شده در تصویر قرار بگیرید، پای چپ را روی پای راست و دستها را روی زانوی چپ بگذارید.
• همان‌طور که کاملاً راست نشسته‌اید، زانو را اندکی به سمت بدن بکشید.
• 20 ثانیه در این وضعیت بمانید و سپس چند ثانیه استراحت کنید.
• این تمرین را 6 بار انجام دهید.

 جراحی

معمولا سندرم درد پاتلوفمورال به جراحی نیاز ندارد و با درمان‌های طب فیزیكی بهبود می‌یابد.

 

"کپی فقط با ذکر منبع و لینک بلامانع است"