کلینیک طب فیزیکی دکتررئيسی و دکـتراحدی

مرکز تخصصی طب فیزیکی و توانبخشی.تشخیص، درمان مشکلات کف لگن، درد، فلج صورت، نوارعصب، فیزیوتراپی

دکتر غلامرضا رئیسی و دکتر طناز احدی

کلینیک طب فیزیکی دکتر غلامرضا رئیسی و دکتر طناز احدی

مرکز تخصصی طب فیزیکی و توانبخشی در تهران (شریعتی) — درمان‌های نوین، غیرجراحی و علمی برای دردها و اختلالات عصبی–عضلانی–اسکلتی.

البروفيسور غلامرضا رئیسي

البروفيسور غلامرضا رئیسي هو متخصص بارز في مجال الطب الفيزيائي وإعادة التأهيل. هو أستاذ كامل في الطب الفيزيائي وإعادة التأهيل في جامعة العلوم الطبية في إيران ورئيس قسم الطب الفيزيائي وإعادة التأهيل في هذه الجامعة. البروفيسور رئیسي أكمل دورات متقدمة في إعادة تأهيل الأعصاب والعمود الفقري وتم اختياره كأفضل طبيب في البلاد في عام 2005.

كما أنه كان نائب رئيس التعليم في مستشفى فيروزگر ونائب رئيس التعليم في قسم الطب الفيزيائي وإعادة التأهيل وشارك في لجان مختلفة على المستوى الوطني والجامعي. البروفيسور رئیسي متخصص في مجالات مختلفة مثل تخطيط كهربية العضل والأمراض العضلية الهيكلية وإعادة تأهيل شلل الوجه وإعادة تأهيل قاع الحوض وأمراض الدماغ والنخاع الشوكي. وهو أيضًا من بين أفضل 1٪ من الباحثين في مجال الطب الفيزيائي في العالم.

لمزيد من المعلومات، يمكنك زيارة [الموقع الرسمي للبروفيسور رئیسي]

درمان انزال زودرس

انزال زودرس و روش‌های درمان آن

انزال زودرس (Premature Ejaculation) یکی از شایع‌ترین مشکلات جنسی در مردان است که می‌تواند تأثیرات منفی قابل توجهی بر کیفیت زندگی، روابط زناشویی و اعتماد به نفس فرد داشته باشد. این مشکل زمانی اتفاق می‌افتد که مرد زودتر از زمانی که خود یا شریک جنسی‌اش انتظار دارد به انزال برسد. در این مقاله به بررسی علل، علائم و روش‌های درمان انزال زودرس می‌پردازیم.

تعریف انزال زودرس

انزال زودرس به شرایطی گفته می‌شود که در آن مرد قبل یا بلافاصله پس از شروع رابطه جنسی و بدون کنترل کافی به انزال می‌رسد. این مشکل می‌تواند به صورت مکرر یا در بیشتر مواقع اتفاق بیفتد و باعث نارضایتی فرد یا شریک جنسی‌اش شود. انزال زودرس می‌تواند به دو شکل باشد:

1. انزال زودرس اولیه : این نوع از انزال زودرس از ابتدای شروع فعالیت جنسی فرد وجود دارد و معمولاً در طول زندگی ادامه می‌یابد.

2. انزال زودرس ثانویه : این نوع پس از یک دوره طبیعی عملکرد جنسی اتفاق می‌افتد و ممکن است به دلیل عوامل روانی یا جسمی ایجاد شود.

علل انزال زودرس

علل انزال زودرس می‌تواند ترکیبی از عوامل روانی و جسمی باشد. برخی از مهم‌ترین علل این مشکل عبارتند از:

1. عوامل روانی

- استرس و اضطراب: استرس ناشی از عملکرد جنسی یا مشکلات زندگی می‌تواند منجر به انزال زودرس شود.

- افسردگی: افسردگی می‌تواند بر عملکرد جنسی تأثیر بگذارد و باعث انزال زودرس شود.

- ترس از شکست: نگرانی از عدم رضایت شریک جنسی می‌تواند باعث افزایش اضطراب و انزال زودرس شود.

- تجربیات منفی گذشته: تجربیات جنسی ناخوشایند یا شکست‌های قبلی می‌توانند بر عملکرد جنسی فرد تأثیر بگذارند.

2. عوامل جسمی

- عدم تعادل هورمونی: تغییرات در سطح هورمون‌هایی مانند تستوسترون می‌تواند بر عملکرد جنسی تأثیر بگذارد.

- مشکلات عصبی: آسیب‌های عصبی یا بیماری‌هایی مانند ام‌اس می‌توانند باعث انزال زودرس شوند.

- التهاب پروستات: التهاب یا عفونت پروستات می‌تواند بر زمان انزال تأثیر بگذارد.

- ژنتیک: برخی مطالعات نشان می‌دهند که عوامل ژنتیکی نیز می‌توانند در بروز انزال زودرس نقش داشته باشند.

3. عوامل محیطی و رفتاری

- عادات جنسی: برخی عادات جنسی مانند خودارضایی سریع می‌توانند باعث انزال زودرس شوند.

- مصرف مواد مخدر یا الکل: مصرف این مواد می‌تواند بر عملکرد جنسی تأثیر منفی بگذارد.

علائم انزال زودرس

علائم اصلی انزال زودرس عبارتند از:

- انزال قبل یا بلافاصله پس از شروع رابطه جنسی

- عدم کنترل بر زمان انزال

- احساس نارضایتی یا ناراحتی پس از رابطه جنسی

- اجتناب از رابطه جنسی به دلیل ترس از انزال زودرس

روش‌های درمان انزال زودرس

خوشبختانه انزال زودرس قابل درمان است و روش‌های مختلفی برای بهبود این مشکل وجود دارد. انتخاب روش درمانی به علت مشکل و شرایط فرد بستگی دارد. برخی از روش‌های درمانی رایج عبارتند از:

1. درمان‌های روانشناختی

- درمان شناختی-رفتاری (CBT) : این روش درمانی بر تغییر الگوهای فکری و رفتاری منفی که باعث انزال زودرس می‌شوند، تمرکز دارد. CBT می‌تواند به فرد کمک کند تا اضطراب و استرس مرتبط با عملکرد جنسی را کاهش دهد.

- مشاوره جنسی : مشاوره با یک متخصص جنسی می‌تواند به فرد و شریک جنسی‌اش کمک کند تا مشکلات ارتباطی و جنسی را برطرف کنند.

2. تمرینات رفتاری

- تکنیک توقف-شروع : در این تکنیک، فرد یا شریک جنسی‌اش تحریک جنسی را متوقف می‌کند تا احساس نزدیک بودن به انزال کاهش یابد. این کار چندین بار تکرار می‌شود تا فرد بتواند کنترل بیشتری بر انزال خود داشته باشد.

- تکنیک فشردن : در این تکنیک، فرد یا شریک جنسی‌اش پایه آلت تناسلی را فشار می‌دهد تا احساس نزدیک بودن به انزال کاهش یابد.

3. داروهای درمانی

- داروهای ضد افسردگی : برخی داروهای ضد افسردگی مانند سرترالین و پاروکستین می‌توانند به تأخیر در انزال کمک کنند.

- داروهای بی‌حس کننده موضعی : کرم‌ها یا اسپری‌های بی‌حس کننده می‌توانند حساسیت آلت تناسلی را کاهش داده و زمان انزال را به تأخیر بیندازند.

- داروهای مهارکننده فسفودی استراز-5 (مانند سیلدنافیل) : این داروها معمولاً برای درمان اختلال نعوظ استفاده می‌شوند، اما می‌توانند در برخی موارد به درمان انزال زودرس نیز کمک کنند.

4. تغییر سبک زندگی

- ورزش منظم : ورزش می‌تواند به کاهش استرس و بهبود عملکرد جنسی کمک کند.

- رژیم غذایی سالم : مصرف غذاهای سالم و متعادل می‌تواند بر سلامت جنسی تأثیر مثبت بگذارد.

- کاهش مصرف الکل و مواد مخدر : کاهش یا قطع مصرف این مواد می‌تواند به بهبود عملکرد جنسی کمک کند.

5. درمان‌های جایگزین

- طب سوزنی : برخی مطالعات نشان داده‌اند که طب سوزنی می‌تواند به درمان انزال زودرس کمک کند.

- گیاهان دارویی : برخی گیاهان دارویی مانند جینسینگ و شنبلیله ممکن است به بهبود عملکرد جنسی کمک کنند، اما قبل از استفاده از این روش‌ها بهتر است با پزشک مشورت شود.

استفاده از تحریکات مگنتیک کف لگن و صندلی مگنت همراه با نتایج خوبی در درمان زود انزالی و حتی مشکلات نعوظ می باشد

نتیجه‌گیری

انزال زودرس یک مشکل شایع جنسی است که می‌تواند به دلایل مختلف روانی، جسمی یا محیطی ایجاد شود. خوشبختانه روش‌های درمانی متعددی برای این مشکل وجود دارد که شامل درمان‌های روانشناختی، تمرینات رفتاری، داروها و تغییرات سبک زندگی می‌شود.

آدرس کلینیک طب فیزیکی و فیزیوتراپی دکتر رئیسی: تهران، شریعتی بالاتر از سید خندان نرسیده به همت روبروی پارک شریعتی(کوروش). نبش کوچه پیروز. ساختمان شریعتی. طبقه اول واحد 10 تلفن 22882831
پیام به واتساپ 09198045447

واژینیسموس

واژینیسموس: وجود مشکل در وارد شدن پنیس رادر حالی که تمایل به این کار وجود دارد واژینیسموس می گویند، . معمولا یک ترس از داخل شدن ان یا ترس از درد علاوه بر تجربه محتمل درد و انقباض یا اسپاسم غیرارادی عضلات لگن وجود دارد. در وازينيسموس مشکلات فیزیکی یا ساختمانی باید رد شوند. درگذشته واژینیسموس به عنوان اسپاسم دائم 1/3خارجی عضلات واژن که اجازه داخل شدن نمیدهد تعریف میشد و معمولا به عنوان یک اختلال درد جنسی sexual pain disorder طبقه بندی میشود. مطالعات اخیر تعریف قدیمی را رد کرده اند چون اسپاسم وحتی درد همیشه وجود ندارد. شیوع بین1 تا6 درصد گزارش شده است.

واژينيسموس:

درمان انتخابي براي واژينيسموس به صورت سنتي حساسيت زدايي سيستماتیك نسبت به ترس از نفوذ چيزي در واژن است. در اين برخورد بيمار به تدريج از لمس توسط خودش self touch در مدخل introitus تا داخل كردن انگشت به درون واژن پيشرفت ميكند و سپس از سايزهاي مختلف گشادكننده هاي وا‍ژن استفاده ميشود و به تدريج وسايل با قطر بيشتر داخل واژن ميشوند.. نتیجه نهایی که شل کردن سفتی واژن در نتيجه كاهش رفلكس محافظتي و انقباض غير اختياري عضله كف لگن است. از آنجايي كه بيماران با واژينيسموس اغلب درد مايوفاشيال كف لگن و هيپرتوني لواتور آني هم دارند، اقدامات طب فیزیکی و تكنيكهاي شل كردن ميو فاشيال و بيوفيدبك سطحی لگن ميتواند در شل كردن لواتورآني موثر باشد. سايكوتراپي در کنار آن؛ اغلب براي كمك به بيمار براي غلبه بر ترس و برخورد با آسیب سايكوژنيك قبلي مثل سابقه abuse مفيد است. تزريق سم بوتولينيوم يا بوتاكس مي تواند به درمان آن كمك كند. اخیرا استفاده از صندلی مگنت در کنار تمرین درمانی و بیوفیدبک برای کنترل دردهای کف لگن و واژینیسموس کاربرد زیادی پیدا کرده است.

تزریق مفصل شانه

توجه: استفاده از این مطلب و سایر مطالب وبلاگ طب فیزیکی و توانبخشی  فقط با ذکر منبع و لینک فعال مطلب مجاز می باشد.

روش‌های مختلفی برای تزریق در این مفصل وجود دارد امروزه متخصصین طب فیزیکی و توانبخشی با کمک سونوگرافی تزریق مفصل شانه را با دقت زیادی انجام می دهند.که هیچ‌کدام نیاز به وسیله اضافه دیگری ندارد. در تزریق قدامی دقت 99-27 درصد است و در تزریق از پشت 91-50 درصد می‌باشد. در تزریق از پشت از سوزنی به طول 2-5/1 اینچ استفاده می‌کنیم و آن را 5/1-1 اینچ پایین‌تر از زاویه خلفی کناری اکرومیون وارد می‌کنیم. نوک سوزن را اندکی به سمت داخل متمایل می‌کنیم و سوزن را تا جایی که به زائد کوراکوئید برسد وارد می‌کنیم. در اپروچ قدامی سون را درست کنار خارجی زائده کوراکوئید وارد کرده و اندکی که به سمت داخل متمایل می‌کنیم. (شکل 5-24)

در بیمارانی که دچار کپسولیت چسبنده شده‌اند، مقدار کلی ماده تزریقی کاهش می‌یابد ولی تزریق تا حدی که بیمار بتواند تحمل کند باعث از بین رفتن چسبندگی‌ها می‌شود.

استفاده از فلوروسکوپی کمک می‌کند که تزریق با دقت بیشتری انجام شود ابتدا از بیمار خواسته می‌شود که تزریق شانهروی شکم دراز کشیده و شانه خود را از تخت آویزان کند. سپس از c-arm استفاده می‌شود و به این ترتیب نمای قدامی خلفی مفصل گلنوهومرال به خوبی نمایان می‌شود. سپس پوست را استریل نموده و قسمت خلفی داخلی سر هومروس نزدیک گلنوئید روی پوست علامت‌گذاری می‌شود و پس از آن از سوزن 5/1 اینچی یا بزرگ‌تر تحت هدایت   فلوروسکوپی استفاده می‌شود و به اندازه‌ای به داخل فرو برده می‌شود که به پریوست برخورد کند.

اگر از هدایت   سونوگرافی  می‌خواهیم استفاده کنیم، باید بیمار به شکم دراز کشیده و شانه مبتلا از تخت آویزان شود یا اینکه بیمار به پهلو دراز کشیده و شانه مبتلا به سمت بالا باشد و سوزن از خلف سر هومروس وارد مفصل می‌شود.

سطح مطلب:عمومی، کارشناسی، تخصصی و فوق تخصصی

عوارض تزریق کورتیکواستروئیدها(کورتون)

توجه: استفاده از این مطلب و سایر مطالب وبلاگ طب فیزیکی و توانبخشی  فقط با ذکر منبع و لینک فعال مطلب مجاز می باشد.

نظر انجمن طب فیزیکی آمریکا در مورد تزریقات داخل مفصلی این است که این اقدامات در صورتی که توسط یکتزریق تنیس البو طب فیزیکی پزشک با تجربه انجام شوند بی‌خطر و مؤثرتر خواهند بود. ولی در هر حال تزریق کورتیکواستروئیدها دارای عوارض می‌باشد. در 6-2 درصد موارد پس از تزریق کورتیکواستروئیدها التهاب بدتر می شود که عامل آن کریستال‌های کورتیکواستروئید هستند که باعث التهاب شیمیایی در سینوویوم می‌شوند. در این حالت پس از تزریق مفصل ملتهب می شود.اگرچه این قرمزی در حدود 24 ساعت پس از تزریق رخ می‌دهد ولی خود محدودشونده است و با کمک کیسه یخ، داروی ضددرد و به‌ندرت کشیدن مایع مفصلی برطرف می‌شود. کورتیکواستروئیدها می‌توانند باعث لاغری بافت چربی و تغییرات پوستی شوند(البته در کمتر از یک درصد موارد).  موارد نادری از پارگی تاندون و نکروز اوسکولر نیز گزارش شده است. اخیراً نشان داده شده است بیمارانی که در طی 6 ماه قبل از آرتروپلاستی کامل مفصل کورتیکواستروئید داخل مفصلی دریافت کرده‌اند بیشتر از سایر بیماران در معرض عفونت بعد از عمل هستند.

کورتیکواستروئیدها دارای عوارض جانبی عمومی نیز می‌باشند. برافروختگی صورت در 15 درصد بیماران رخ می‌دهد، برافروختگی صورت طی چند ساعت پس از تزریق ایجاد می‌شود و می‌تواند تا چندین روز ادامه پیدا کند. تزریق داخل مفصلی کورتیکواستروئیدها حتی می‌تواند محور هیپوتالاموس-هیپوفیز- آدرنال را سرکوب کند هر چند معمولاً خفیف و گذرا می‌باشد ولی می‌تواند تا 11 هفته طول بکشد و در یک مورد  این سندرم گزارش شده است. کورتیکواستروئیدها می‌توانند در مدت 2 هفته پس از تزریق ساخت گلوکز کبدی را افزایش داده و اثر ضد انسولین داشته باشند و باعث تشدید افزایش قند خون زمینه‌ای بیمار شوند. اثر آنها روی متابولیسم استخوان خفیف و گذار بوده و ارتباط بالینی شناخته شده‌ای وجود ندارد بنابراین تزریق کورتون موضعی در دفعات مجاز باعث پوکی استخوان نمی شود و هیچ موردی از میوپاتی نیز به‌دنبال تزریق داخل مفصلی گزارش نشده است.

این نگرانی وجود دارد که تزریق داخل مفصلی باعث تخریب مفصل شود. علت آن شاید اثرات کاتابولیکی کورتیکواستروئیدها باشد. علت آن می‌تواند استفاده پیش از حد از مفصل در بیماری که درد آن کم شده است نیز باشد.

در خرگوش‌ها تزریق کورتیکواستروئیدها باعث تخریب کندروسیت‌ها می‌شود. ولی این اثر در انسان‌ها ثابت نشده است. در یک مطالعه آینده‌نگر بیمارانی که دارای استئوارتریت زانو بودند به 2 دسته تقسیم شدند: یک دسته تزریق داخل مفصلی‌ تریامسینولون هر 2 ماه تا پایان 2 سال داشتند و دسته دیگر تزریق سالین داشتند. در پایان 2 سال تفاوتی در باریک‌تر شدن فضای مفصلی بین دو گروه مشاهده نشد.

تریامسینولون هگزاستیونید طولانی‌ترین اثر ضدالتهاب را دارد، در بافت‌های نرم به‌ندرت از گلوکوکورتیکوئیدهای فلورینه استفاده می‌شود چون باعث آتروفی بافتی بیشتری می‌شوند. از این نظر متیل پردنیزولون استات و پردنیزولون تبوتات بهتر می‌باشند.

در یک مطالعه دیگر بین بیماران آرتریت روماتوئید تفاوتی در نیاز به آرتروپلاستی در بیمارانی که بیش از 4 بار تزریق داخل مفصلی سالیانه داشتند و گروهی که تزریقات کمتری داشتند دیده نشد. همچنین تزریق داخل مفصلی کورتیکواستروئیدها در بیماران JRA نیز تأثیری روی غضروف مفصلی نداشته است. به خاطر عوارض شناخته شده یا نشده کورتیکواستروئیدها بهتر است هر بیمار کمتر از 4-3 بار تزریق در سال داشته باشد.

سطح مطلب:عمومی، کارشناسی، تخصصی و فوق تخصصی